Да не се откажуваме!...

 

Да не се откажуваме!

Има многу моменти во нашите животи кога се откажуваме, не можеме повеќе, чувствуваме дека силата нѐ напушта и повеќе немаме волја да продолжиме.

Сакаме само да седиме таму каде што паднавме и да се одмориме... да пуштиме, да го положиме оружјето. Веќе ништо не ни е гајле, само опуштање! И токму така нè симнува и се чувствуваме очајни и безнадежни без зрак светлина да не удира во лице... само темнина и ќорсокак. И додека се чувствуваме поразени и слаби, тонеме во длабока меланхолија која најверојатно ќе се претвори во депресија ако не направиме нешто.

Но, зошто си го правиме ова? Токму во тој момент кога чувствуваме дека нашата сила нè напушта, токму тој момент е вистинскиот, идеалниот да ја подадеме раката кон Христос! Кога тонеме Тој ќе не повлече! Тешко е да се приближиме до Христос на нашето сонце... има многу отпор! Но, во времето кога се чувствуваме истрошени, тогаш сфаќаме дека без Христа не можеме ништо! Без мене не можете да направите ништо (Јн.  15,5). И така целосно предадени на Господовата милост, ние стануваме приматели, полни со радост и неискажлива радост, на Неговата спасителна интервенција во нашите животи.

Значи, нема причина некогаш да се откажеме затоа што постои Христос ако го сакаме тоа во нашите животи. И Тој никогаш нема да се откаже од нас! На крајот на краиштата , тој ни рече: Јас, кој ја добив сета власт, ќе бидам со вас ваш помошник и поддржувач сите денови, додека не дојде крајот на овој век! Со Него како сојузник и сопатник, ништо не може да не натера да се откажеме!