Кога човекот се пронаоѓа себеси?...

 

Кога човекот се пронаоѓа себеси?

Верата во Христа го соединува човекот со вечниот Господ, Кој според мерката на човечката вера ја исполнува неговата душа со вечен живот и тогаш тој се чувствува и се сфаќа себеси како вечен.

Тоа се случува дотолку повеќе што човекот живее според оваа вера, која постепено ја осветува неговата душа, неговото срце, неговата совест, целото свое битие со Божествените енергии на благодатта.

Според верата на човекот, се зголемува и осветувањето на неговата природа и како што човекот станува посветен, тој стекнува посилно и поживо чувство за својата лична бесмртност, стекнува свест за својата и за вечноста на сите.

Навистина, вистинскиот живот на човекот започнува со неговата вера во Христа, која вера му ја предава на Господа сета негова душа, сето негово срце, сиот ум, сета своја сила, - сето тоа Тој постепено го осветува, преобразува и обожува.

Преку ова осветување, преобразување и обожение, Господ ги разнесува во човекот Божествените енергии на благодатта, кои му даваат семоќна смисла и свесност за неговата лична бесмртност и вечност.

Всушност: Нашиот живот е исто толку живот колку што е живот во Христа.

Колку е тој во Христа? Тоа го покажува неговата светост, колку посвет е животот, толку побесмртен и вечен.

Спротивното од ова се случува со смртта.

Што е смрт? Гревот, извршен, раѓа смрт (Јаков 1, 15).

Евангелистичката Божествена вистина е:

Светоста е живот, побожноста е живот, безбожноста е живот, неверувањето е живот, ѓаволот е смрт.

Смртта е одвојување од Бога, а животот е враќање кон Бога и живот во Бога.

Токму тоа е верата: оживување на душата од мртвите, Воскресение на душата од мртвите: беше мртов и оживеа (Лк. 15, 24).

Човекот за прв пат го доживеал ова Воскресение на душата од мртвите со Богочовекот Христос и постојано го живее во Неговата Света Црква, бидејќи Богочовекот е сиот присутен во неа, соопштувајќи им на сите верници преку Светото; тајни и Свети добродетели.

Таму каде што е Он, веќе нема смрт, таму човекот преминал од смрт во живот, таму веќе живее вечен живот.

Со Христовото Воскресение „славиме смрт, смрт, друг живот од вечниот почеток.

Вистинскиот живот на земјата започнува токму со Воскресението на Спасителот, бидејќи тоа е живот кој не завршува со смрт. Без Христовото Воскресение, човечкиот живот не е ништо повеќе од бавна психолошка битка, која неминовно завршува со смрт.

Но, вистинскиот живот е оној што не завршува со смрт. А таквиот живот стана возможен на земјата, само преку воскресението на Богочовекот Христос.

Животот е вистински живот само во Бога. Зашто тоа е свет живот и затоа живот бесмртен.

Како што во гревот е смртта, така и во Светоста е бесмртноста. Само преку верата во Воскреснатиот Христос човекот го доживува најодлучното чудо на своето постоење: преминот од смртта во бесмртноста, од конечното во вечноста, од пеколот во рајот.

Дури тогаш човекот се пронаоѓа себеси, своето вистинско, вечно јас: мртов беше и оживе, изгубен беше и се најде (Лк. 15, 24).

Свети Јустин Поповиќ