Влегувањето и...излегувањето...

Влегувањето и...излегувањето 

 

Ништо што влегува во устата на човекот однадвор, не може да го оскверни; освен она што излегува од него, тоа го осквернува човекот (Марко 7, 15).

Овие Христови зборови, луѓето кои не сакаат да постат, ги толкуваат на свој начин. Велат дека нема нечиста храна, затоа и не постат.

Дали е вистина тоа што го кажуваат?

Не, тоа воопшто не е точно. Со ова нашата Света Црква кажува дека не значи дека има храна што го прави човекот нечист, дека има нечиста храна.

Ништо од она што Бог го создал не е нечисто, сè е чисто и „многу добро“ ако го прифатиме со задоволство, а ниедна храна што влегува во нашата уста не не прави нечисти, бидејќи ништо што влегува во човек однадвор не може да го направи нечист.

 Што е тоа што влегува кај нас?

Тоа се влијанијата што ги добиваме од другите луѓе. Ако луѓето нè пцујат, нè навредуваат, нè понижуваат, ова не не прави нечисти. Ако дозволиме да не пцујат, да нè клеветат ова не треба да ни пречи и да не прави нечисти. Онаа што излегуваат од нас нè прават нечисти.

Што е тоа што излегува од нас?

Пред сè се нашите зборови. Ако овие зборови се лоши, ако нашата уста, со која го примаме Пречистото Тело и чесната Крв Христова, се отвори да каже разни пцовки и вулгарности, тоа нè прави нечисти.

Човекот кој пцуе, се проколнува себеси, а кој го клевети ближниот, се клевети себеси и на тој начин ја открива нечистотијата и нечистотијата на својата душа. Тој што пцуе, се проколнува себеси, а не тој што го пцуе.

Нè прават нечисти, сите оние работи што излегуваат од нас. И од внатре во нас не доаѓаат само зборовите туку и постапките и воопшто целото наше однесување. Нашите зборови, постапки, дури и нашиот поглед ја откриваат состојбата на нашата душа.

Ако нашите зборови се полни со злоба и клевети, ако нашите дела не се чисти и ако целото наше однесување покажува злоба, гордост, фанатизам и склоност да се промовираме, тоа нè прави нечисти.

Стануваме нечисти, кога нашите животи се како животот на луѓето, за кои Светиот пророк Давид вели во својот 72-ри псалм: Затоа гордоста владее со нив; се облекле во неправда и нечестие; неправдата им излегува како од сало, и му угодуваат на срцето; се подбиваат и лукаво зборуваат, за неправдата гордо говорат; ја креваат устата кон небото, а јазикот нивни ја обиколува земјата (Пс. 72, 6-9).

Има луѓе чиј јазик е толку голем што ја поместува земјата.

Значи, ако сме како луѓето опишани од пророкот Давид во неговиот псалм, ако јазикот ни ја зафати земјата, ако нашите постапки откриваат гордост, ароганција и бесчувствителност, ако нашиот ум не е фокусиран и талка насекаде, ако се потсмеваме, клеветиме и озборуваме за сите луѓе, тогаш се правиме нечисти.

Нашите постапки што излегуваат од нас, не само што излегуваат од нашите усти, туку излегуваат од нас самите, од нашиот дух и го откриваат нашето духовно постоење на другите луѓе. Луѓето ја гледаат нечистотијата на нашиот дух. Ова не прави нечисти.

Луѓето нè гледаат во слабата светлина, во темната светлина на нашата душа. 

Напротив, мора да живееме и да постапуваме така,  да ја емитуваме Светлината Христова а не злоба, гордост, надменост, клеветење, а сето тоа е нечистотија.

Да се ​​потсетиме на ова. Ништо што влегува во нас од нашата уста не може да нè направи нечисти. Онаа што излегува од нашата уста тоа не прави нечисти и го прави нашето внатрешно јас видливо за другите. Запомни го тоа, биди кроток и смирен, за да се пролее Светлината и мирисот Христов од внатре во тебе.

 Амин

Свети Лука Кримски