Поверував возљубен мој отец Гаврил!...

 

Се сеќава духовното чедо на старец Гаврил, Кетеван Бекаури:

 

По смртта на старец Гаврил ми беше особено тешко, бев загрижен за неговата загуба.  Тешко ни е, веројатно ќе се сложите со мене, кога некој близок ќе помине во вечноста.  Тоа ми се случи.  Еден месец по смртта на старец Гаврил, сонував дека сум во дворот на Сионската црква и беше преполна.  Сите чекаат некого, се молат, се радуваат.  И јас стојам меѓу луѓето, не разбирајќи што се случува.  Гледам автомобил запира и неколку свештеници излегуваат.  Го гледам старецот Гаврил како стои во близина на автомобилот и гледа во нас.  А јас, веќе почнав да плачам и умствено да му речам на старецот: Еве, оче, пред само еден месец беше со нас и не водеше по вистинскиот пат... Отиде во вечноста!  Ни требате овде!  За што си способен сега?!  И одеднаш старецот Гаврил ме погледна со строг поглед и гласно рече: За што сум способен?!  Погледни!  И тој се воздигна во воздухот, извикувајќи со громогласен глас: Слава на Бога!  И сите луѓе во дворот на црквата го повторија свештеничкиот восклик: Слава на Бога!  Се разбудив од овој крик!  Се чувствував како да ги слушнав овие зборови во реалноста!  Ова беше во 1995 година.  Потоа... Ден за ден, од година во година, сè постепено се заборава.  Заборавив на овој сон.

 19 години подоцна, во 2014 година, кога во манастирот Самтавро беа пронајдени моштите на старец Гаврил, цела ноќ бев во дворот на манастирот.  Нешто неверојатно се случуваше во Мцхета и низ Грузија!  Влезот во градот е блокиран!  Се собраа огромен број луѓе!  Утрото беше одлучено моштите на старецот да се пренесат во храмот.  Кога се отворија портите на манастирот Самтавро и луѓето го видоа светилиштето на отец Гаврил со Светите мошти, сите без да кажат некој друг збор извикаа: Слава на Бога!  Таму имаше неколку илјади луѓе!  Овој извик се слушна низ градот Мцхета!  И тогаш се сетив на сон што го сонував пред 19 години!  Бев занемен и не можев да направам ниту еден чекор!  Од очите ми течеа солзи радосници и покајание!  И во тоа време старецот Гаврил ми шепна на уво: Но, ти не веруваше!

 

 Поверував возљубен мој отец Гаврил!