Благодарност

 Благодарност

„Благодарете за сe, оти таква е волјата Божја во Христа Исуса спрема вас!“ ( 1. Сол. 5:18 ) .

Што може да ни ја олесни и издигне нашата душа, да ја растера очајноста, па дури и сомнежот? Што може да не поттикне на животното патување? Денот на благодарноста – т.е. свесна, жива, срдечна благодарност кон Бога за сè.

Еден верник честопати попуштал на очај, а со тоа не ја исполнувал волјата Божја, за која зборува апостол Павле. Некој го советувал да ги запише во посебна книга сите милости што Господ му ги испратил. Неколку месеци подоцна целата книга беше полна. Милостињата, толку брзо заборавени, беа испишани на хартија и на срцето, но очајот, сепак, понекогаш му ја обзема душата. „Тогаш требаше само да ја погледнам мојата книга“, рече тој, „уште еднаш да се втурнам во љубовта Божја што ја доживеав, за сите облаци веднаш да се расфрлат: моето срце беше исполнето со топол бран на радост и надеж , и сакав само бескрајно да му благодарам и да го фалам Бога“. Да, но сè што е испратено од Бог не ни изгледа како милост: некои изгледаат како товар, неподнослив товар; а потоа благодарноста отстапува место за жалење.

Сфати, душо верувај, дека сè без исклучок во твојот живот е милост, без разлика под кој црн превез се појавува. Дозволете верата да го подигне превезот и милоста ќе ви се појави и ќе проникне во вас. Така беше и со царот Езекија кога, сеќавајќи се на искушението што го доживеа, рече: „Господ ќе ме спаси; и ние во сите дни на нашиот живот со звуците на моите жици ќе пееме песни во домот Господов“ ( Ис. 38:20 ). Секоја тага, секое угнетување и труд е испратено да го зајакне животот на нашиот дух, кој учи да се заблагодарува за она што не расплака, бидејќи истото нè научи да фалиме.

Од дневникот на еден православен свештеник