Пост, бдение, молитва ги содржат небесни дарови...

 

Пост, бдение, молитва ги содржат небесни дарови

Тој ја кажува изреката: пост, бдение, молитва содржат небесни дарови. Колку убави, какви утешни зборови што ги кажаа Светите Отци, за да не задоволат!

Прво ни донесоа пост, мајка на доблестите, за да нè расположи, потоа бдение, а потоа молитва.

И ние ќе постиме, сестри, нека престанат звуците, нека престанат вревата и метежот на овој безумен стомак. Дојдоа деновите на постот, на добриот пост. Кога човекот сака нешто да побара од Бога, мора да пости, за да му го даде. 

Постот е толку задоволувачки, толку ефикасен. Ги смирува нервите, ги смирува страстите, складира трпение во срцето, го чисти умот, ги ослабува збрките и скандалите, зашто секоја збрка и немир престанува таму каде што се пости. Расправијата е избркана, говорот заминува, а човекот се впива во себе, кроток, молчи и не сака да зборува.

Затоа што отсекување на храната не му дава на јазикот склоност да зборува, дури и добрите зборови, па дури и овие е оптоварено да ги каже. Потребно е само дење и ноќе да се моли Бога, бидејќи после постот ќе дојде бдение, а потоа молитва.

Постот не заборава ниту една добродетел, бидејќи постот ќе ги донесе сите. Постот ги овенува сите страсти, ги избегнува прошетките и тротоарите, не сака разговори, зборувам за монаси, зборувам за овде, за другиот свет немам што да кажам. Кога стомакот е гладен, ја остава устата да зборува? Дали ги остава очите да талкаат и да се чудат ваму-таму? Дали ги остава ушите слободни да слушаат? Не! Но, човекот сака сите да бидат тивки, сите членови да бидат спокојни и мирни; тогаш ќе дојде благодатта Божја.

Затоа вели: пост, бдение, молитва, небесни дарови на раце. Ништо не му угодува на постот. Постот го смирува телото и го смирува духот, бдеењето го изострува умот и го тера да размислува за сите небесни работи. По бдението следи молитва, која моли да дојде благодатта на Светиот Дух.

И јас, со ова гнасно и гнасно тело што го гледате пред вас, се обидов и ги видов овие работи некое време. Оној што пости нема задоволство да зборува, ниту спие, ниту се грижи за ништо друго; тој само размислува, само се просветлува себеси, како да најде начини да се помири Бога.

Овие три ни се достојни, сестри, да работиме: пост, бдение, молитва, за да примаме небесни дарови. Кога ги имаш, не правиш ништо друго, освен да најдеш некое ќоше да седнеш во ќебе, со врзани раце, со умот и телото заедно и да си викаш: Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме. Постот бара овие денови и ноќи. Повторно, ако јадете добро и го наполните стомакот, се што треба да направите е да се здебелите и да заспиете. Полниот стомак не постигнува никаква доблест.

Вие го знаете сето тоа подобро од мене; но јас сакам да ви дадам малку волја, сакам да ве зајакнам; затоа што дојдовме на пост, сестри; бдениите ќе се зголемат, молитвите ќе се зголемат и сакам да ве потресам. 

Молитвата не е макотрпна работа; не е тепање на рацете и нозете и заморување на вашето тело; тоа е внатрешна работа; тоа е топло потопување на душата. Но, молитвата треба да се соедини со пост и бдение, таа треба да биде едно тело. Но, сатаната ќе се бори со нас во овие, и за жал, ако противниците нè совладаат. Зашто постот ги овенува страстите, бдението ги умртвува и молитвата му дава крилја на човекот, го воздигнува на небесата, дарува небесни дарови.

Но, овие не се дадени случајно. Ќе се трудите, ќе се трудите, ќе се мачите, да уживате во нив. Нечистите работи мора да одат, бидејќи е тешко Божјата благодат да дојде до нечистото срце. Тешко е Бог да ја даде Својата благодат на оние кои се несовесни и оние кои се осакатени и загрижени за животот. Небесни дарови не се даваат таму каде што ги нема овие три: пост, бдение, молитва...

Напуштете ја ненаситноста, сестри, и држете се на самоконтрола; не само во храната, туку и во јазикот, и во очите, и во рацете, и во нозете и насекаде. Не е само тоа што се воздржуваме и постиме од храна, а потоа имаме илјада и две работи во нашиот ум што не збунуваат и загрижуваат.

Затоа е потребно насекаде да има узда. Ако не го зауздате пред се јазикот и умот, не е лесно да примате небесни дарови...

И Бог на мирот и добрината нека испрати небесни дарови, нека ги исуши нашите страсти и нека ги изгони искушенијата. Не да ги избркаме, зашто не е добро искушенијата да поминат, туку да ни даде сила да се бориме и да ги победиме.По молитвите наПресвета Богородица да ни даде и сила и помош.

Свети Антим Хиоски 

(16 април 1946 г.)