Зошто Бог ме удира?...

 

Зошто Бог ме удира?

Знаеме дека трпението е скапоцена доблест, која нѐ прави угодни на Бога. Но, трпението не е лесен подвиг. Се разбира, Тоа сака регрутирање на духовни сили. Нему дефинитивно му треба многу  молитва за да дојде благодатта Божја и да ја зацврсти душата. Но, потребни се и духовни мисли, за утеха и зајакнување на душата.

Ќе ти раскажам еден настан брате  кој се случил еднаш и е напишан и дава можност за многу размислувања да одговорат на прашањето зошто Господ дозволува болка во нашите животи?

Еднаш, додека беше зима и ноќ, еден мал рибарски брод доживеа бродолом кај брегот на Канада. Капетанот и неговиот син, единствените патници на малиот рибарски брод, испливале на брегот, со мокра облека и во лоша состојба. Избегнале опасност од давење. Но, сега може да умрат од студена и мокра облека. Додека таткото беше во очај, виде во длабочината на шумата што се протега пред нив, слаба светлина. Тоа беше единствената надеж. Местото беше напуштено и непознато. Никаде немаше живеалиште. Така таткото и синот почнаа да одат кон слабата светлина што ја видоа во шумата, треперејќи - се разбира - од студот, додека беа натопени. Доколку навреме стигнат до светлината и најдат прифатилиште, би биле поштедени од сигурна смрт.

Одејќи натаму, синот почнал да се чувствува вкочанет, бидејќи мократа облека и екстремниот студ го смрзнувале. Неговото одење станало многу тешко и му се заканувала опасност нозете да му станат повкочанети и воопшто да не може да оди. Таткото бараше начин како да го зајакне своето дете и да го поттикне да продолжи да оди. Но, за жал вкочанетоста на нозете се зголемила и тешкотијата при одење станала потешка и синот веќе воопшто не можеше да оди. Синот прво протестирал затоа што татко му го удирал по нозете. А таткото со болен, но љубовен глас му одговори: - Дете мое, мора да одиш! Победи ја вкочанетоста на твоите нозе и продолжи!– Татко, не можам! Го повика детето. Моите стапала се повеќе и повеќе се вкочанети. Нозете на детето биле премрзнати, но било принудено да даде се од себе и да продолжи да оди. Конечно, куцајќи и борејќи се, тој пристигна со својот татко во малата куќа од каде што излегуваше светлината која ја видоа. Таму веднаш најдоа наклонетост и грижа. И така тие се спасија, таткото и синто, од сигурна смрт.

Што направи таткото? Тажна должност! Бил принуден силно да ги удира нозете на своето дете за да го натера да стигнат до куќата на спасението. Горчлива средина, но им ги спасува животите.

Ова се случува многу пати во животот. Бог Отецот кој нè љуби, дефинитивно го сака нашето спасение. Понекогаш ние луѓето го занемаруваме и оглувуваме на Неговиот глас. И тогаш Бог Отецот од наклонетост ни дозволува малку камшикување, за да се разбудиме од летаргијата на душевното запоставување и духовно да се разбудиме.

Бог дозволува неволји и искушенија за наша духовна корист. Зашто кого Господ го сака, него и го кара, како и таткото синот свој што го љуби.(Изр. 3:12).

Горчлива е чашата на болката, но спасувањето не се случува случајно. Тоа што Бог го дозволил ова искушение низ кое поминувате значи дека Тој го има својот мудар план.  Тоа е за твое добро.

Прифатете ја тагата како посета од Бога. Покорете се на Божјата волја. Те молам, моли го Бога да те извади од искушение и да ти ја одземе болката. И молете се повторно и повторно и повторно, со истрајност и вера, Бог да го отстрани искушението од вас. Но, ако Неговата добрина не ја отстрани вашата тага, покажете трпение и покорност.  Кажи во своето срце:  Господи, нека биде волјата Твоја. Не како што сакам јас, туку како што сакаш ти . Свети Тома рече:  Господи, ако сакаш да бидам во светлината, колку сум благословен. Ако сакате да не бидам во светлината, повторно сум благословен. Ако сакате да бидам среќен, благословен сум. Ако сакате да имам неволја и искушение, повторно сум благословен.

Твоето трпение брате мој и твоето потчинување на Бога се издигнуваат како темјан пред престолот на Божествената благодат.

Има безброј примери на луѓе кои биле спасени од сигурно духовно уништување со духовното будење кое им донело тест во животот. Слушнав со моите уши како некои велат : Го изгубив здравјето, но го најдов здравјето на мојата душа.  И јас сум среќен или Го запознав Бога преку неволја и искушение. Бев натопен во грев, а Бог ми дозволи да го изгубам занаетот и да потонам во сиромаштија.  Но, тие ми ги отворија очите кон светлината на верата!  И сега живеам многу посиромашно, но многу посреќно. Исто така, многу пати во мојот живот видов луѓе во болка и тагување за смртта на најблиските, кои дотогаш живееја целосно надвор од Црквата,  но по ужасниот лек на болката, ги видов како го менуваат својот начин на живот, духовно се будат, да се интересираат за задгробниот живот, кој дотогаш не ги засегаше, да ја најдат својата утеха во Црквата и да се спасат духовно во нашиот живот - брате мој. Да прифатиме сè од Божјата рака со покорност, смирение и верност кон Неговата љубов. Има моменти кога некоја болка или некакво искушение е во наш интерес. Честопати сме кратковиди. Бог гледа многу подалеку од нас. Често сум видел во мојот личен живот, под тест, се крие голема духовна корист .  Многу пати во животот сум ја видел раката Божја брате некогаш ме подбуцнуваше, а некогаш ми удри шлаканица. Но, секогаш гледав дека раката е љубовна и насочена кон моето спасение.

 Митрополит Пирејски Калиник