Кажи ми отец те молам...

Кажи ми отец те молам...

 

Кажи ми, отец, те молам: Зошто повеќето луѓе ги мразат праведните? Зошто се презрени? Зошто се скандализирани со нив? Напротив, малкумина се оние кои ги почитуваат…

 На праведниците, чедо мое, многу им користи да ги презираат луѓето.

Им одговара, би рекол, како што ѕвездите му одговараат на небото. Видов дури и доблесен, кој освои педесет круни во еден ден од пороците на другите.

А како ги освои? прашав збунето.

Слушај: Овој човек живеел во Вукола. Тој беше еминентен и угледен. Тој им правеше многу добри дела на своите ближни и ги сакаше сите како Божји ангели.

Тие, пак, беа заведени од нечесниот и почнаа да го мразат својот добротвор како да е злосторник. Други велеа дека е итар, други дека е крадец а други еретик! ѓаволска навика е, гледате, да ги одвлекува Светите со устата на грешните луѓе.

Но, човекот за кого ви зборувам, слушајќи ги овие клевети, искрено се радуваше и Му благодареше на Бога.

Господи, рече тој, покажи ја Својата милост кон оние што ме мразат, ме клеветат. Никој од браќата да не трпи штета за мене, грешникот, ниту во овој, ниту во другиот живот.

Но, скрши ги и уништи ги злите демони, кои ги подбуцнуваат против мене. Те молам, Боже мој, како што не се одврати од мене грешниот, онолку пати колку што јас згрешив и потрчав кон Твојата милост барајќи прошка, така не ги одвраќај сега и оние што го обвинуваат Твојот грд слуга.

Наместо тоа, освети ги со Твојата милост и покри ги со Твојата добрина.

Така се молеше тој праведен човек, за оние што го мразеа и го оцрнуваат!

И виде што прекрасно се случува: Колку пати на ден се мачеше и се молеше за своите непријатели, толку пати ангел Господов слегуваше и му ставаше на главата небесна круна обложена со дијаманти. Се разбира, тој самиот не го разбра ова, бидејќи Господ невидливо го крунисуваше...

Затоа, чедо мое, добриот Бог често дозволува доблесните да бидат омаловажувани и исцрпени, за да им ги зголеми круните и нивните награди и небесните плати.

Меѓутоа, како што реков претходно, оче, не можам да разберам зошто некои луѓе ги сакаат праведниците, а други не.

Внимавај, дете мое, и ќе ти објаснам со неколку примери: Не гледаш ли дека Господ праќа дожд, а не на сите им се допаѓа? Како и обично, некои велат едно, а некои друго. Еден вели: Слава ти Боже! Земјата ќе се напои!

Другите: Лошо што не најде! Жетвата пропадна!. Ако Бог повторно испрати тешка зима, сиромашните, треперејќи од мразот, велат со жалење: Ах, зошто Бог направи толку да е студено?.

Богатите, пак, токму тогаш повеќе уживаат во удобноста, бидејќи имаат се што им треба – и греење и топла облека и вино и топол леб и месо и се што го одмора телото.

Како и да е, зимата помина, доаѓа пролетта и доаѓа летото со сета своја топлина. Тогаш некои велат: Зимата е многу подобра. Нема муви, нема болви, нема бубачки.

И, накратко, некои ја претпочитаат зимата како поздрава, други пролетта послатка, други летото потопло...

Но, зошто ти го кажувам сето ова? Доволно е да мислиме дека Христос, нашиот Господ и Бог, стана човек, се измеша со неблагодарните Евреи и им даде безброј добри работи - ги истеруваше демони, ги очистуваше лепрозните, ги просветуваше слепите, ги поддржуваше сакатите, ги подигна парализираните, ги воскреснуваше мртвите, ги поправа митниците, блудниците ги изведуваше на прав пат, со неколку леба хранеше мноштво и многу други работи што ги правеше, за кои расипаниот човек не може да зборува. И за сето тоа каква беше наградата на нашиот Господ?

Зависта, клеветите, понизувањата, тепањето, камшикувањето, плукањето и на крајот распнувањето! Значи, ако нашиот Творец не им се допаѓал на сите луѓе, како праведникот ќе им се допадне на неговите ближни?

Знаеш, дете мое, тој доблесен Авел живееше кога имаше многу малку луѓе на земјата. И иако не му нанел ни најмалку зло на својот брат Каин, тој, помрачен од лукавиот, му завидувал и го убил.

Размислете ако тогаш, кога имаше само двајца браќа на земјата, праведниот Авел не можеше да ја избегне човечката завист, може ли некој денес да живее меѓу толку многу луѓе? Невозможно! На крајот на краиштата, напишано е:

Синко, дојди и работи. Господи Боже, подготви ја душата моја за искушение. Дете мое, ако дојдеш да му служиш на Господа и твојот Бог, подготви ја својата душа да се соочи со искушението.

Извадок од книгата Еден подвижник Епископ, Свети Нифон Константинов