Духовите...

 

Духовите

Свети Јован Лествичник пишува дека сите визии што доаѓаат од Бога имаат заедничка карактеристика.

Тие внесуваат смирение и мир на душата, ја исполнуваат со страв од Бога и свесност за нејзината грешност и ништожност.

Меѓутоа, визиите што самите ги предизвикуваме, против Божјата волја, нè водат во ароганција и заблуда.

Тие предизвикуваат радост што ни ласка на нашата суета и его, нешто што не можеме да го забележиме.

Демоните се обидуваат да се појават како ангели, му ласкаат на човекот со пофалби и ја задоволуваат неговата љубопитност и суета.

Тогаш лесно го туркаат во самоизмама и му нанесуваат голема штета на душата.

Луѓето кои имаат грешен живот се поспособни за сетилна перцепција на духовите.

Кој може да гледа духови и да комуницира со нив?

Луѓето, кои го отфрлиле Бога и го прифатиле сатаната за свој бог, како и луѓето кои имаат страсти и се трудат да ги задоволат.

Тие се оние кои прибегнуваат кон луѓето кои повикуваат духови и со нивна помош доаѓаат во очигледна комуникација со паднатите духови.

Неопходен услов за да го постигнат тоа е да се одречат од Христа.

Тоа го среќаваме кај луѓето кои се исцрпени од пијанството и развратниот живот и кај подвижниците кои паднале во гордост и заблуда.

Многу малку се оние кои можат природно, на забележлив начин да ги видат духовите. Посетата на духовите им се случува на многу малку луѓе, а потоа, во исклучителни случаи од нивниот живот.

Денес многу луѓе си дозволуваат да дојдат во контакт со зли духови, со магија.

Демоните често се појавуваат како ангели на светлината. Тие мамат и заведуваат со разни приказни, мешајќи ги вистините со лагите.

Тие секогаш предизвикуваат голема конфузија во душата, па дури и во умот. Тие користат магија како метод. Во овој случај, нема отворено негирање на Бога, туку скриено, покриено.

Денес ѓаволот се обидува да ги сокрие своите мрежи. Тој повеќе се труди да го уништи суштинското, а не површното.

Оној кој се обидува да ги истражи тајните без да ги земе предвид Божјите заповеди, без да се распрашува дали неговата намера е угодна на Бога или во согласност со Неговата волја, слепо се надева на магија, безгрижно влегува во комуникација со демоните и постапува според заповедите и нивните инструкции.

Што е ова ако не одбивност кон Бога, оддалеченост од Него?

Оние кои гледаат духови со нивните физички очи лесно можат да бидат залутани, а потоа да бидат повредени или дури и уништени.

Ако во моментот кога некој ќе види духови во кои верува или им верува, тој сигурно ќе залута, ќе залута и неговиот дух ќе се извалка.

Неискусните не го разбираат ова. Тогаш речиси е изгубена можноста за исправка и спас. Ова им се случи на многу, многу луѓе.

И не страдаа само незнабошците, чии свештеници се речиси во отворена комуникација со демоните, туку и многу христијани кои не ги познаваа тајните на христијанството, чии случајности и случки ги натераа да комуницираат со демоните.

Но, тоа им се случило и на многу подвижници и монаси кои иако немале духовно разбирање за духовите, ги гледале со своите телесни очи.

Оној што сам ги прифаќа привидите на демоните на разумен начин, без водство, тоа го прави погрешно и маршира против волјата Божја.

Невозможно е таков човек да избегне грешка и штета што следува. Самиот корен на неговата намера и желба е измамата и заблудата.

Да го молиме Бога да ни даде духовна теорија за духовите, за да ги разликуваме во помислите и соништата што ни ги ставаат, да

ја прекинеме нашата духовна комуникација со нив, да избегаме од нивниот јарем и да се ослободиме од нивното ропство.

Опасноста за нас лежи во нашата комуникација со паднатите духови, во нашето потчинување кон нив.

Да го напуштиме незнаењето и опасните желби за да гледаме сетилни визии, надвор од редот што Бог го поставил.

Со почит и покорност да го следиме учењето на Светите Отци и преданието на нашата Православна Црква.

Со почит да се потчиниме на наредбата Божја.

Со дебелиот превез на нашите тела ги покри нашите души за време на нашето земно патување, со ова тело нè издвои од создадените духови, за да не заштити од паднатите.

Не ни е потребна сетилната перцепција на духовите за да го завршиме нашето напорно земно патување. Она што ни треба е посебно светло.

И оваа светлина ни беше дадена. Твоето слово е светилник на нозете мои и светлина за патеката моја (Псалм118: 105).

Оние кои постојано одат во светлината на Божествениот закон, нема да бидат заблудени од своите страсти или паднатите духови, како што сведочи Светото Писмо: Голем е мирот кај оние, кои го сакаат Твојот закон, и за нив нема соблазна

( Псалм 118:165).

Божествената светлина ги открива сите скриени и очигледни опасности на нашиот пат.

Од книгата „Духовите“ од Свети Игнатиј Брјанчанинов