Лазарова сабота - Љубовта плаче пред гробот и љубовта е таа што го враќа животот...

 

Лазарова сабота - Љубовта плаче пред гробот и љубовта е таа што го враќа животот

Јас сум Воскресението и животот. Кој верува во мене, дури и да умре, ќе живее, а кој живее и верува во мене, никогаш нема да умре. дали веруваш во ова? (Јован 11:25-26).

Знаеме дека саботата во основа е посветена на починатите и во нивен спомен се одржува Литургија. Но, Лазаровата сабота е поинаква. Радоста што ги обзема службите на овој ден нагласува централна тема: претстојната Христова победа против адот.

Во раната Црква, Лазаровата сабота била наречена „објавување на Пасхата“. Навистина оваа сабота ја навестува, ја навестува прекрасната светлина и мир на следната сабота, Светата и Голема сабота, која е денот на Живиот гроб.

Во гробот на Лазар Бог се среќава со Смртта, реалноста која е противживотот, што е распаѓање и очај. Бог се среќава со својот непријател, кој му го одзеде Неговиот свет и самиот стана „владетел на овој свет“. „И Исус заплака...“ Сега можеме да разбереме зошто плачеше: Го сакаше својот пријател Лазар и затоа имаше моќ да го врати во живот. Силата на Воскресението не е само Божествена „сила сама по себе“, туку таа е сила на љубовта, поточно љубовта е сила.

Бог е љубов и љубовта е живот. Љубовта создава Живот... Љубовта, значи, е таа што плаче пред гробот и Љубовта е таа што го враќа животот. Ова е значењето на Божествените солзи на Исус . Преку нив повторно се активира љубовта – таа повторно создава, откупува, го обновува мрачниот живот на човекот: Лазаре, излези!...Ред на искупување. Повик кон светлината. Токму поради оваа причина, Лазаровата сабота е увертира и за Крстот, како најголема жртва на љубовта, и за Воскресението, како конечен триумф на љубовта.

отец Александар Шмеман