Светата Тајна Исповед во деновите на Велигден

  Светата Тајна Исповед во деновите на Велигден

Како што се движиме кон Страсната седмица и крајот на Велигденскиот пост, нема ништо што може да се спореди со овој период на покајание и исповед.

На крајот на краиштата, ова е целта!

Во овие свети денови, да му пристапиме на нашиот Христос кога материјализмот и тврдењата често нè оддалечуваат од суштината на животот што навистина треба да го живееме.

Овие свети денови христијанинот ги живее во Црквата.

Го „напушта“ секојдневието, раскошот и колку што е човечки возможно световното и се поистоветува со времето во кое живеел нашиот Господ.

Се потсетуваме на Христовата Жртва за човекот.

Тој се обидува да ја разбере големината на Господовата љубов кон него и тогаш совеста на христијанинот почнува да работи во корист на неговата душа.

-Христос го даде својот живот за мене, за моите гревови, а јас?

-Христос беше камшикуван и претрпе ужасни маки за мене, за моите гревови, а јас?

-Што сум направил досега за да му изразам длабока благодарност?

-Што правам за да му изразам на мојот Христос едно мало, но огромно БЛАГОДАРАМ во исто време?

- Што правам за да биде возвратена Христовата жртва за мене?

 Додека во религиите и разните организации во светот луѓето се обраќаат кон Бога, во Православната Божја црква Бог се обратил кон човекот и го нашол!

О Боже, каква цена!

А сепак продолжувам и останувам непокајан.

Сè уште држам лутина кон мојот ближен.

Продолжувам и ги критикувам моите ближни кога Ти праведникот го жртвуваше својот живот за мене со смрт на Крстот.

Кога на ужасното мачење на Крстот им прости велејќи: „Оче прости им, оти не знаат што прават“.

Имајќи го сето ова на ум и доживувајќи ги во Црквата светите денови на Велигден, христијанинот не може а да не биде трогнат и сериозно да размисли сега за своето враќање во прегратките на Бог Отецот.

Нема ништо подобро, ништо повисоко особено овие денови христијанинот да го заврши својот пост со Големата Тајна на Светата Исповед.

 ШТО Е ИСПОВЕД И КАКО СЕ НАПРАВИ ТОА?

Не може да има исповед освен ако солзата на покајанието прво не го допре нашето срце.

Ако не разбереме дека сме згрешиле, дека сме згрешиле пред Господа на различни начини, не е можно да се исповедаме.

Исповедта нужно мора да биде придружена со искрено покајание во срцето, инаку нашето повикување на гревовите што сме ги направиле во минатото не е ништо повеќе од обичен разговор со свештеникот без духовна конструкција, без духовна супстанција.

-ЗОШТО ДА ГИ КАЖУВАМ ГРЕВОИТЕ?

-ДАЛИ БОГ НЕ ГИ ЗНАЕ МОИТЕ ГРЕВОВИ?

Свети Јован Златоуст ни одговара:

Исповедта на гревот „ги отстранува гревовите...

Бог не бара од нас да ги исповедаме нашите гревови затоа што не ги знае, туку затоа што сака да станеме свесни за нашите грешки и да го покажеме нашето добро расположение...

Дали од нас бара нешто тешко? Скрушеност на срцето, потонување на помислата, исповедање на гревот и посветеност кон Него со желби и ревност.

И тогаш, не само што дава исцелување на раните и нè чисти од гревовите, туку нè прави и праведни...''.

 ПОДГОТОВКА ЗА СВЕТАТА ТАЈНА ИСПОВЕД

 Од првите христијански времиња, Светата Тајна Исповед и претходи на Светата Причест.

Учењето на дванаесетте апостоли (еден од најважните  древни христијански  текстови  пишува):

“Во недела „кога ќе се соберете... ја отслуживте Таинството на Светата Евхаристија, откако претходно ги исповедавте своите престапи“.

Многу христијани мислат дека е императив да се причестат на секој голем празник, но не обрнуваат внимание на потребната подготовка.

За ова зборува Свети Јован Златоуст:

„Многу од верниците, додека се полни со безброј зла, на празниците и приоѓаат на Светата трпеза. 

Тие не знаат дека вистинското време за Света Причест не е празникот и празнувањето, туку чистата совест и непорочниот живот...

Затоа ве молам сите, не пристапувајте кон Светите Тајни само затоа што празникот тоа го бара, туку секогаш кога ќе се причестите од овој Свет Принос, очистете се многу пред тоа со покајание, молитва, милостина“.

За да се примат Светото Тело и Крв Христови, треба да се очисти преку Света Исповед.

Апостол Павле пишува:

„Но, човекот да се испита самиот себе и потоа да јаде од овој леб и да пие од оваа чаша. Зашто, кој јаде и пие недостојно, тој го јаде и пие своето осудување, бидејќи не го разликува телото Господово“ (1. Кор. 11, 28-29).... 

Како ќе го примиме Бога во нас и ќе станеме едно со Него, ако прво не ги отфрлиме гревовите со исповед и ако не ја исчистиме нечистотијата создадена од нив во душата, со милосрдие, целомудрие и воздржаност, со молитва а воздржувањето и другите дела на покајанието?.

 ПРЕЧКИ ЗА ПОКАЈАНИЕ

 Во напорот што го правиме да се покаеме, наидуваме на многу препреки.

Навистина, тешко е „да се пристапи кон Потата на покајанието и да се победи непријателот кој бесен седи на влезот... Но, тогаш ѓаволот нема да покаже толку гнев откако еднаш ќе биде поразен, и ќе стекнеме поголема волја и со многу лесно ќе трчаме во оваа добра борба.

Ајде да погледнеме некои од пречките кои се должат или на ѓаволската итрина, или на нашиот сопствен лош избор.

 ДУХОВНА АНЕСТЕЗИЈА

 Некои луѓе се во состојба на духовна анестезија. Велат: „Немам што да признаам, никого не сум повредил, ниту сум убила, ниту сум украл“.

Секако, ако ги прашате за некои гревови, често тешки, тие признаваат дека ги направиле, но не прифаќаат дека се гревови.

-Тие веруваат дека кога многумина ќе направат грев, тоa престанува да биде грев, тие тврдат дека во наше време работите се промениле.

-Она што беше грев, денес е нормално!

На луѓето кои имаат такви перцепции, духовникот (т.е. исповедникот) мора да ги убеди дека Словото Божјо останува непроменето во секој век и дека ние мора да ги применуваме Божествените заповеди како што Господ ни ги предал.

Ако духовната анестезија не се надмине, таа преминува во бесчувствителност.

Тоа е она што Светиот Дух нè повикува да го избегнеме.

„Тврдото срце не ги познава патиштата Божји“, односно не го наоѓаат патот што води кон Царството Божјо, патот на Покајанието.

 ОЧАЈ

 Другите луѓе ѓаволот ги наведува во очај. Овие христијани веруваат дека се толку грешни што е невозможно да им се прости.

Простувањето на гревовите, пак, кое се дава преку Светата исповед, не зависи од големината или бројот на нашите гревови, туку од милоста Господова, која е бесконечна. Таму се одмораме и доаѓаме до Тајната на Светата Исповед.

Затоа да не се сомневаме дека ќе добиеме простување на гревовите и ќе бидеме примени од Бога со татковска љубов.

Целта на ѓаволот е да не спречи да се спасиме со покајанието. Затоа „не потопува во помислите на препознавање, да ни ја отсече надежта од Бога, тоа безбедно сидро, потпората на нашиот живот, манипулаторот на патот што води кон рајот“.

Свети Јован Златоуст нагласува:

„Никој да не очајува за неговото спасение... 

Дали сте митник? Можеш да станеш евангелист. (како евангелистот Матеј).

Дали си богохулник? Можеш да станеш апостол. 

Дали си разбојник? Можеш да го „ограбиш“ Рајот... (како разбојникот кој беше распнат со Господ и конечно спасен).

Нема грев што не може да се избрише со покајание... Имаш лекар повисок од болеста, имаш лекар Кој може и сака да те излечи“.

 ОДЛОЖУВАЊЕ

 Ако личноста ги надмине тешкотиите и реши да се исповеда, ѓаволот ќе му ја достави помислата за одложување:

„Ќе одам“, велат многумина, „на исповед. Но, сè уште имам време“

Овие луѓе забораваат дека само денес е наше, утре е на Бога. Колку луѓе не го напуштиле овој живот без да имаат време духовно да се подготват?

Тогаш, бидејќи гревот е болест на душата, на овој начин велиме вака: „Остави ми да го живеам животот во болест, а кога ќе умрам, ќе одам на лекар“.

Но, тогаш веќе не ни треба лекар.

Искушението нè поттикнува денес да правиме грев, а утре да направиме доблест. Затоа Господ вели: „Денес ако го слушате мојот глас“.

Непријателот (ѓаволот) отворено не советува да се оттргнеме од Бога, туку „методички ни го краде денешниот ден и ни ги остава надежите за следниот.

Затоа што кога ќе дојде следниот ден, повторно доаѓа неправедниот партнер (т.е. ѓаволот) и ја бара денешницата за себе и утре за Бога“.

Животот, од кој нè спречува, е Тајната на Светата Исповед, која нè воскреснува од смртта на гревот.

 Денес ќе се покајам, а утре нека биде Божјата волја.

 Имајќи го сето ова предвид, „искористувајќи ги“ овие Свети Велигденски денови за наша духовна корист, да ја донесеме големата одлука.

Да ја направиме нашата самокритика, да му пријдеме на Господ и да го побараме неговото застапништво кое и онака секогаш ни е потребно во животот, за заедно со неговото Воскресение да ни значи и сопственото духовно будење.

Да пристапиме кон исповедникот, нашиот духовен отец и да дојдеме со искрено срце и вистинско покајание под неговата света петрахила, полагајќи ги таму нашите гревови.

Нека Господ бара да се причестиме со Неговото Тело и Крв за спасение на нашите души.

Нека се вратиме сите ние кои залутавме од заблудите на светот.

Да се ​​вратиме денес, сега додека има уште време за нас.

Господ да не заштити од заблудата на сектите.

Статијата е напишана врз основа на книгата:

ТАЈНАТА НА ПОКАЈАНИЕТО

јеромонах Григориј Кутлумушки