Бог го слуша гласот на човекот кој е тешко искушуван и тешко страда...

 

Бог го слуша гласот на човекот кој е тешко искушуван и тешко страда

Божјиот одговор на неговите барања е проблем за секој човек што се моли. Многупати Божјото дете, исцрпено од доцнењето на Божјиот одговор на неговите барања, вели:

Зошто да се молам? Господ веќе не ме слуша. Испраќам многу барања, но не добивам никакви одговори. Но, дали е ова вистина? Може ли Бог да го одврати Својот слух од нашите барања, нашите молитви?

Она што не тера сите да размислуваме на овој начин, е тоа што сакаме итен и позитивен одговор на нашите поднесени молби. А бидејќи го немаме, веднаш доаѓаме до заклучок дека Бог веќе не нè слуша, затоа и не ги задоволува нашите барања. 

Очигледно забораваме дека Бог, многу пати, одговара на нашите барања негативно. А молкот, и негирањето, незадоволувањето на нашето барање, се одговор на нашата молитва.

Бог ја слуша молитвата на оние кои сакаат и копнеат да разговараат со Него. И кога велиме разговор, не мислиме само да го движиме јазикот и само да си играме со усните, туку да дозволиме нашите срца да разговараат со Бога. 

Кога нашето срце во моментот на молитвата стои исправено и учествува со сите свои сили во дијалогот со Бога, тогаш гласот на оној што се моли го допира престолот на Троичното Божество. Тогаш нашата молитва стигнува до Божјиот слух. Молитвата што доаѓа од длабочините на нашите срца ја слуша Бог.

Бог го слуша гласот на оние кои свесно се молат и зависат сè од Неговото присуство во нивните животи. Тие се сеќаваат на Бога не само во време на опасност, туку и кога се чувствуваат безбедно. Се молат не само кога се болни, туку и кога се здрави и кога страдаат и кога имаат изобилство добра.

Тие разговараат со Бога не само кога се мали и безначајни, туку и кога тврдат дека заземаат високи позиции и функции. Овој разговор со рајот, кој во време на беда и во време на среќа не се прекинува, го опкружува Божјиот престол и се слуша. Оваа молитва никогаш не останува неодговорена.

Бог го слуша гласот на оние чија молитва е придружена со доблест и чие срце е чисто . Човекот со чисто срце има посебна посветеност на Бога. Затоа Давид го опишува Бог како Бог на правдата, „Бог на мојата правда“. 

За прогонството и за тешките часови на судењето, Давид многу добро знае дека е невин. Во ништо не му наштети на своето бунтовно дете. Затоа вели: Како што, Господи, ме слушна во минатото, така и јас сакам да ме чуеш сега“. Доблеста ја прави молитвата пријатна и прифатлива за Бога. Всушност, „молитвата за правда на дело е многу валидна“.

Бог го слуша гласот на човекот кој е тешко испитан и страшно страда . Кога човекот ги чувствува брановите на животот како бесно удираат во чамецот на неговата душа, кога се чувствува сам и пусто, а неговите пријатели и соседи одбиваат или не можат да му ја понудат својата помош, тогаш молитвата на испробаниот човек е толку силна, така топла, толку блескава, што со сила слична на ракета ја пробива стратосферата и стигнува до Божјиот престол. Овие молитви имаат моментален одговор и позитивни и корисни резултати.

Бог го слуша гласот на оние кои се молат за Неговата милост и сочувство . Тој што сака да се претстави на Божјиот престол, презентирајќи ги своите тврдења на начин на кој неговата „светост“ му дава право, не може да се надева на праведен одговор. 

Зашто, за каква светост можеме да зборуваме, кога ние, малите, стоиме пред светоста Божја? За каква наша светост можеме да зборуваме, кога и во нашето најголемо дело можеме да грешиме?

Затоа е императив, доколку сакаме нашата молитва да стигне до Божјиот престол, секогаш да бараме Негова милост и сочувство. Без милост, не само што нема да бидат слушнати нашите молби, туку не можеме ни да се надеваме на спасение на нашите души. Затоа секогаш треба да бараме Негова милост и сочувство, повторувајќи:

Боже, биди милостив кон мене грешникот и Господи помилуј. Милоста Божја, душата Давидова, згрчена од тага и искушенија, ја прошири и ја направи пространа, лесна, радосна и среќна.

Брате мој, Бог го слуша и твојот сопствен глас, онолку пати колку што предавателот на твојата душа испушта сигнали во зачестеноста на Неговата милост и сочувство. Да не се потпираме на нашата светост, туку само на Божјата милост. 

Не очајувај од тежината на своите гревови. Тој побара Божја милост. Па дури и ако нашите гревови се како Олимп, Божјата милост е бескраен океан, способен да ја покрие планината на нашите гревови. Спасението на сите луѓе зависи само од Божјата милост и сочувство. Само тој го оправдува човекот.