Ние сме буквално неверојатни...

 

Ние сме буквално неверојатни

 Детето доаѓа на свет и од првите месеци станува предмет на кој се вадат комплексите и суетата на родителите и особено на бабите и дедовците.

Многупати ние свештениците, кога се спремаме детето да го крстиме, си монологизираме Ах, дете мое! Каде се вмешавте! , размислувајќи за односот и однесувањето на родителите, со кои разговаравме, кон Крштевањето.

За жал, повеќето нови парови кога ќе дојдат кај свештеникот да ја направат Светата Тајна Крштение доаѓаат со наведнати глави како да е ден на Велики петок или како да зборуваме за погреб.

Но, зошто таква горчина и тага? Но секако за името на детето! Бабите и дедовците од двете страни се колат за „производот“, односно за името на детето. Инцидентите се неверојатни. Закани дека нема да дојдат на Крштевањето, дека ќе прават гужва во времето на Светата Тајна и миропомазание. Не недостигаат изнуди туку и протерувања!!!

И кога велиме дека Црквата го дава името на 8-ми ден , а не на Крштевањето, повеќето луѓе остануваат без зборови.

Човекот кој вистински љуби ја има љубовта што ослободува, а не љубовта што ја затвора. Бабите и дедовците треба да се интересираат за доброто на нивните деца и внуци а не да се колат меѓу себе ради името и уценувањето. На крајот на краиштата, имињата не ни припаѓаат нам! Имињата им припаѓаат на Светителите, чест ни е да ги имаме и секако мора да ги имаме како пример. Многумина ги гледаат децата како производ или продолжување на нивниот нарцизам, наместо да разберат дека ние сме сокреатори со Бога при раѓањето на човечко суштество. Ние не ги поседуваме децата. Вие не го почитувате вашиот родител со тоа што ќе го именувате вашето дете по него. Ова е за жал погрешен поглед на работите. Ако сакате да го направите тоа, направете го тоа. Но, името и честа се на Светиот и на никој друг. Крај на приказната.

Се разбира, го имаме и социолошкото прашање. Во повеќето семејства, две или три имиња обично се повторуваат Колку би било убаво да се слушнат и други имиња на Светители! Тогаш секој човек на денот на неговиот празник би ја имал својата чест и повеќе луѓе можеле да го посетат и да му посакаат добро. Би се разговарало и за животот на Светителот, па би имало и духовна придобивка...

Наидуваме на случаи кога детето добива две имиња, поради што едната страна го вика со едно, а другата со другото!!! Колку трагично, Боже мој!! . . .

Драги мои баби и дедовци! Оставете ги вашите деца мирни и тивки да прават што сакаат во своето семејство. Немате причина! Само помогнете и молете се! Без интервенции, без закани, без уцени...Конечно нека престане оваа работа...

Ако децата сакаат да го земат името на бабите и дедовците, тогаш бидете благословени! Ако сè уште не сакаат, тогаш бидете благословени...

Но, во Православната Црква почнува да се создава нова мода. Ново „овошје“!!!

Сега во крштевките имаме двојно именување, но за жал се оди уште подалеку. Повеќето луѓе ставаат две имиња кои не остануваат како што се, туку сечат слог од едното, едното од другото и имаме ново име, кое нема никаква врска со имињата на Светите. Многу пати добиеното име повеќе се однесува на некој објект. Во денешно време прашуваш: Какво име му дадовте на детето? а следното прашање што се наметнува е кога слави и од кои имиња на Светители е создаден. Како што велиме, како викаш кутре? Некако...Детето доаѓа во живот и влегува во рулетот на световниот ум. Слушнавме и тројно именување! Првиот на дедото на едната страна, вториот на другиот дедо и третиот на некој Светец-заштитник! ! ! ! Именување во миксер!

Се разбира, таканареченото сечење на имињата го имавме започнато уште пред години, па сега преминуваме на сложувалката. На пример, ако една девојка се викаше Анастасија, таа подоцна ќе стане Тасија или Тасула за да заврши со Сиа или Иа!!!! На крајот ќе го повикаме народот со извици! И сето тоа поради световност и суета.

Читањето на секуларниот ум: Прво, второто име никогаш не се слуша. Обично се вметнува за да се покрие реакцијата на баба и дедо. Односно, имаме име кое останува на хартија за да задоволи некој нарцис. Некои имаат оправдување за второто име чест на Светител. Како прво, ако сакам да почестам некој Светител, го ставам како прво име. За каква чест зборуваме кога второто име на Светителот никогаш нема да се слушне туку ќе остане на хартија? Ние го почитуваме Светиот имитирајќи го неговиот живот, сепак можеме да држиме Литургија во неговата благодат, да читаме молитва и многу други работи, но не можеме да ги ставиме Светителите во социолошки игри. Но, сега за да ги задоволиме сите ќе ја направиме познатата НОВА тактика - Сечи, шие и навезе - така што ги задоволуваме сите. Со други зборови, имаме дете „на врвот“ на кое се играат приземни игри за да се задоволат некои ега. Светителите не треба да се внесуваат како второ или трето име, ниту пак од обврска го бараат од нас.

Многумина ќе речат: Зошто ги прифаќаш овие Отци? Многу е едноставно. Многу свештеници кажуваат што е правилно, но на народот не му се допаѓа и не го следи. Резултатот е дека нема крај на секуларизацијата и падот. Православното исцеление со овие практики за жал е изгубено во секуларниот начин на размислување, како резултат на што влегуваме во орото на Залонгос со познатите резултати...

  СветатаТајна Крштение во криза...

 Каде да видите најмногу покани за крштевање. Тие се однесуваат повеќе на покана за забава, на циркус или на карневалски хавале, отколку на Света Тајна на Црквата.

 Секако дека мачениците ќе имаат око, бидејќи со Крстот многу луѓе вадат свеќи. Веројатно следниот чекор е да не се види Буда во мачеништвото... Не се раѓај!

За кумовите и други пати споменавме дека состојбата е трагична. Повеќето кои го помазуваат детето мора да се причестат од денот на крштевањето. Символот на верата го пишуваат како да читаат кинеска наредба... Што се однесува до Крштевањето, ако одат на Причест, зборуваме за чудо.... И тогаш велиме дека кумот мора да го води детето кај Христа, туку ќе го одведе кај антихристот...

Кога ги прашуваме родителите, со кои критериуми го избравте кумот? Одговорот е разоружан: Бидејќи татко ми и мојот најдобар пријател со години пијат пива и се дружиме како да не побарам од него да ми го крсти детето?

Кога родителот со такви критериуми ќе избере личност која ќе му го крсти детето, разбираме што се случува.

Се сеќавам на крштевањето го прочитав знакот надвор од црквата и останав без зборови. „БЕБИ БЛУМ!“. За жал, ова за повеќето луѓе е мала игра каде што ќе го избањаме бебето и ќе кажеме име за да го израдуваме дедото.

Колку трагично сега….. Конечно гледаме неверојатни работи….

Некој ќе рече: Но вие свештениците мора да зборувате и да правите катехези. Тоа е она што го правиме! Но, за жал, малкумина сакаат. Луѓето доаѓаат на Светата Тајна за да си го направат својот „бит“ и да не одат духовно понатаму...

Но ќе се бориме до смрт...

Да запознаеш родители, кумови или младенци духовни луѓе е многу ретко и кога ќе се случи се чувствуваш како да си во Иран и да запознаеш Грк или како да добиваш на лотарија.

Нека не просветли Господ... .Амин!

отец Спиридон Скутис