Се сеќавам што ми се случи кога за прв пат, со вистинско скрушеност за моите гревови, отидов на исповед...

 

Се сеќавам што ми се случи кога за прв пат, со вистинско скрушеност за моите гревови, отидов на исповед

Каква беше таа ноќ...

Се сеќавам што ми се случи кога за прв пат, со вистинско скрушено срце за моите гревови, отидов да се исповедам.

Целиот живот што го живеев стоеше пред мене како неправда од почеток до крај.

Кога го сретнав духовникот, не можев воопшто да зборувам од тагата, солзите, болката во срцето, но само плачев.

И верувајте ми, уште пред да почнам да зборувам за моите гревови, самиот Господ излезе да ме пречека и ми падна на врат и ме бакна, а јас му бев драг, не чекајќи да кажам: Јас сум извини, исто како што во параболата блудниот син рече: прости, Татко, се покајав до небото и пред Тебе, кога Отецот веќе го прими во своите раце.

Се обвинував себеси за се.

Меѓутоа, Господ не изговорил ниту еден збор на срам, тој само се радувал што овој син навистина е пронајден, дека е мртов и Воскреснал.

Каква ноќ беше тоа!

Невозможно е да кажам. Колку нè љуби Господ!

Свети Софрониј Сахаров