До еден…

 

До еден…

Сите тргнаа по лош пат, станаа еднакво расипани; нема кој да прави добро, нема ниеден (Псалм 52).

Псалтирот, молитвеникот на тажните надежи капе мелем на ранетите души на луѓето! Небесна роса и бајка која продира низ мали тринасочни пукнатини и невидливо се смирува!  Светиот псалмист не милува!

Ни ги исполнува срцата со вечна надеж, но понекогаш нè предупредува, нè буди, не плаши! Терор и екстаза! Пред пораката на Воскресението!

Ужас и екстаза пред тажните сознанија кои, за жал, како никогаш досега не ги засегаат минатото и тогашното и денес! Во 52-риот псалм...сите се свртеа, ако треба, ничија не беше добро, ни на еден....

Но, тој виде дека сите скршнаа од правиот пат и сите паднаа во изопаченост и расипаност. Нема кој да прави добро, нема ниту еден. Страшно откритие!

Особено ако сфатиш дека овој мора да си ти, брате мој, кутриот јас! Без, се разбира, чувство за таква важност и вредност! Но, чувство на самопрекорување кое не обвинува никој друг освен само нашиот беден јас.

Деновите истекуваат браќа мои! Знаците на времето не оставаат простор за уредување и самозадоволство! Се е моја вина!

Светиот старец Ефрем Серагиотски велел: ...Смири се, ако сакаш да се понизат ѓаволите што те мачат. Фрлете се под сите и кажете: Јас сум последниот на светот и јас сум виновен за се.

Направете го тоа, но не претенциозно, не самоволно и филантропски со вашата позната побожност, туку искрено и од срце!

Големиот Достоевски рекол:...има само еден пат за спас. Да ги земеш на себе сите човечки гревови кога преземаш сè и за секого. Веднаш ќе видите дека навистина е така, дека вие сте виновни за секого и за се.

Тоа до еден те плаши! Колку години Господ доаѓа и повторно доаѓа да ја прегледа бесплодната смоква во вашето лозје? А ти бараш продолжување, а не да ја исечеш...

И сè останува без плод, бидејќи ова продолжување го пресметувате со мерката на наводната љубов на изопачените кои не се свесни дека само покајанието ќе падне како ѓубриво околу нејзиното стебло...

Барајќи ги десетте на современиот Содом и оној од 52-от псалм, каноните на Божествената милост, ние повторно и повторно го кажуваме вечниот Господ Твојата милост...

Нонтас Скопетеас