Што не прави нечисти? - Свети Лука Кримски

 Што не прави нечисти? - Свети Лука Кримски

„Ништо што влегува во устата на човекот однадвор, не може да го оскверни; освен она што излегува од него, тоа го осквернува човекот.“ (Марко 7:15). Луѓето кои не сакаат да постат ги толкуваат овие Христови зборови на свој начин. Велат дека нема нечиста храна, затоа и не постат. Дали е вистина тоа што го кажуваат?

Не, тоа воопшто не е во ред. Со ова нашата света Црква не значи дека има храна што го прави човекот нечист, дека има нечиста храна. Ништо што го создал Бог не е нечисто, сè е чисто и „многу добро“ ако го прифатиме со задоволство, а ниедна храна што влегува во нашата уста не не прави нечисти, бидејќи ништо што влегува во човек однадвор не може да го направи нечист.

Кои се работите кои влегуваат во нас? Тие се влијанијата што ги добиваме од другите луѓе. Ако луѓето нè пцујат, нè навредуваат, понижуваат, тоа не не прави нечисти. Да оставиме да не пцујат, да не клеветат, тоа да не ни пречи и да не прави нечисти. Она што излегува од нас не прави нечисти.

Кои се работите што излегуваат од нас?

Пред сè тоа се нашите зборови. Ако овие зборови се лоши, ако нашата уста, со која го примаме беспрекорното Тело и чесната Крв Христова, се отвори да зборува разни пцовки и безобразности, тоа нè прави нечисти. Човекот што пцуе се проколнува себеси, а оној што го клевети ближниот се клевети себеси и на тој начин ја открива нечистотијата на својата душа. Тој што пцуе, се проколнува себеси, а не тој што го пцуе.

Сè што излегува од нас не прави нечисти. И од внатре во нас не доаѓаат само зборовите туку и постапките и воопшто целото наше однесување. Нашите зборови, дела, дури и нашиот поглед ја откриваат состојбата на нашата душа. Ако нашите зборови се полни со злоба и клевети, ако нашите дела не се чисти, а целото наше однесување покажува злоба, гордост, ароганција и склоност да се промовираме, тоа нè прави нечисти.

Стануваме нечисти кога нашите животи наликуваат на животите на луѓето, за кои светиот пророк Давид вели во својот 72-ри псалм: „Затоа гордоста владее со нив; се облекле во неправда и нечестие;неправдата им излегува како од сало, и му угодуваат на срцето; се подбиваат и лукаво зборуваат, за неправдата гордо говорат;ја креваат устата кон небото, а јазикот нивни ја обиколува земјата. “ (Пс. 72:6-9).

Има луѓе чиј јазик е толку голем што ја поместува земјата. Значи, ако сме како луѓето опишани од пророкот Давид во неговиот псалм, ако нашиот јазик ја зафати земјата, ако нашите постапки откриваат гордост, ароганција и бесчувствителност, ако нашиот ум не е фокусиран и талка насекаде, ако сите луѓе што ги исмејуваме, клеветиме и озборуваме, тогаш се сме нечисти.

Нашите постапки, оние што излегуваат од нас, не само што излегуваат од нашите усти, туку излегуваат од нас самите, од нашиот дух и им го откриваат на другите луѓе нашето духовно битие. Луѓето ја гледаат нечистотијата на нашиот дух. Таа нè прави нечисти. Луѓето нè гледаат во слабата светлина, во темната светлина на нашата душа. Оваа темна светлина нè обединува.

Напротив, мора да живееме и да постапуваме така што да ја емитуваме Светлината Христова, нејзиниот мирис, а не злоба, гордост, ароганција, клевета, а сето тоа е нечистотија. Да се ​​потсетиме на ова. Ништо што ни влегува низ устата не може да нè направи нечисти. Ние сме нечисти од она што излегува од нашата уста и го прави нашето внатрешно битие видливо за другите. Запомни го ова, биди кроток и смирен за да се излее од внатре Светлината и мирисот Христов. 

Амин.