Дали има атеисти?...

 

   

Дали има атеисти?

Често слушаме: Не верувам во Господ. Го нема. Јас сум атеист.

Многу од нашите сограѓани, нашите сонародници, кои живеат во нашата традиционално Православна христијанска татковина, се рамнодушни кон верата, не се крстат, не одат во црква, не се поклонуваат на Евангелието. Тие не веруваат. „Ние сме атеисти“, велат тие.

Но, дали е можно? Дали навистина постојат атеисти?

Првата книга од Светото Писмо, Битие, во првите стихови го опишува создавањето на светот. Со строги и едноставни зборови, Мојсеј пред нас ги изнесува последователните дејства на Бога, кој со Своето сезнаење, семоќ ја комплетирал прекрасната целина на видливото создание.

На крајот, тој го претставува создавањето на човекот, кој доаѓа како крал да живее во околната палата на создавањето подготвена за него. Бог не го создал човекот само со Својата творечка одлука, како сите други суштества, туку го обликувал.

Со други зборови, тој го доведе во битие со посебна интервенција и посебна креативна енергија. И му вдахна животен здив. Тој го создал „по Свој лик и подобие“ ( 1. Мој. 1:26).

Што значат овие? Тој човек е создаден од Бога.

Покрај тоа, тој е Боголичен, бидејќи е создаден „по образ Божји“. Односно, тој е рационален и слободен, исто како што е Бог. Тој е обдарен со креативна дарба и има заповед да иницира, да доминира во создавањето.

Тој е „земен цар, царува одозгора“, господар во создавањето, под Божја власт, како што вели Свети Григориј Богослов.

Бидејќи е создаден „по образ Божји“, тој има највисока цел во својот живот да личи на Бога, да ги стекне доблестите Божји, колку што е тоа можно за малиот и ограничен човек, и на крајот да живее нераспадливо и бесмртен, вечен, славен и брилијантен во Царството Божјо, да стане и Бог, Бог по благодат.

Човекот е „Божја творба“ и „Бог е благословен“, како што вели Свети Василиј Велики (види Свети Григориј Богослов до Свети Василиј Велики). Тоа е Божјо создание, со заповед и тој да стане Бог. Ова е големината на неговото потекло и прекрасната висина на неговата дестинација.

Создаден од Бога за да стане Бог! Како што пак вели Свети Григориј Богослов со својот сеопфатен и поетски говор, човекот „доаѓа од Бога кон Бога“, тој почнува од Бога и завршува во Бога. Неговиот пат во овој свет не може да го игнорира Бог.

Боготворен, Богообразен, предодреден да стане Бог по милоста на Бога! Создаден од Бога и создаден за Бога. Божјиот лик е втиснат во самата негова конструкција. Бог е присутен во неговата душа. Бог е во негова перспектива.

Како можеме да избегаме од Бога? Како е можно да Го игнорираме? Бог е во нас. Бог е исто така околу нас. Негов сме род им рекол Апостол Павле на мудреците од античка Атина (Дела 17:28).

Во Него, како во духовна атмосфера, живееме и се движиме и постоиме. „Невозможно е да се занемари воздухот што е насекаде и недалеку од тоа што секој од нас постои, туку е и во нас; исто така и творец на сè“, вели Свети Јован Златоуст.

Како што е невозможно да се игнорира воздухот, кој е расеан насекаде, а не е далеку од секој од нас, а напротив е и во нас, така е и со Создателот на сè.

Кога го негираме постоењето на Бог, како да негираме дека атмосферата постои, додека живееме во атмосферата и од атмосферата. Не можевме да живееме ни неколку секунди надвор од неа.

На ист начин, човекот не може да постои без Бога. Самата конструкција го забранува тоа. Кој го негира Бога е принуден да се уништи себеси.

Кој се обидува да го убие Бога, на крајот се убива себеси. Нема поголема нечовечност од атеизмот. Нема поголемо незнаење од неверството.

Има луѓе кои велат дека се атеисти или кои мислат дека се атеисти или кои би сакале да бидат. Меѓутоа, во реалноста, атеистите се прашање дали тие постојат.

Затоа и оној што вели дека е атеист може да ги одбие Светите Тајни на Црквата, но во тешки времиња бара нејзини молитви. Тој не верува во Евангелието, но признава дека неговото учење може да го спаси светот.

Избегнува да го направи својот Крст, во време на неволја, сепак, трча кон Светите места, се засолнува кај Светиите, бара помош од Бога. Жедта за живот, борбата за вистината, борбата за слобода, желбата за вечноста, на крајот е жед и борба и борба и желба за Бога.

Сите овие постојат во секоја човечка душа.

Оние од нас кои се трудиме свесно да ја живееме својата вера, од една страна храбро да ја исповедаме, од друга страна да им помогнеме на нашите браќа, кои се неуки за тоа, да го откријат во себе својот вистински идентитет, својата Божествена градба.