Неправда... Поучна приказна...

 

Неправда... Поучна приказна

 Некогаш еден добар и љубезен господар, милостив сакаше да прошета осамен во соседната шума. На пат сретнал просјак со беден изглед, кој му побарал милостина.

Го сожали и великодушен каков што беше, му ги испразни своите џебовите во неговите рацете. Имаше 168 златници. Му даде 166, а задржал само две! Просјакот, заслепен од оваа великодушност, многу му се заблагодарил, но ги забележал двата златника што господарот ги задржал.

После тоа, милостивиот човек продолжил по патот кон шумата. Просјакот, полн со алчност, отишол во шумата и од друга патека излегол пред него и таму во дивината се упатил кон својот добротвор и ги зел двата златника што ги задржал!

Човек е огорчен пред оваа неблагодарност и алчност. А сепак, без да сфатиме, и ние се ставаме во позиција на овој неблагодарен и алчен човек!

Себлагородниот Бог ни дава 168 часа живот неделно да ги користиме како што сакаме, а за Него ги задржува само два часа, часовите во кои учествуваме во Божественото Богослужение во недела, на Божествената Литургија. И ова е повторно за нас. Да ни даде умствен одмор, да нè нахрани со Неговото Пресвето Тело и Крв, да ни ја обнови силата со небесниот кислород на Благодатта.

Предаторски му ги одземаме под разни изговори. Така му грешиме на нашиот Добродетел и Спасител Христос, но пред сè на нашата душа, која ја оставаме без Божјата Благодат.