Кога ќе слушнете дека во тоа време Господ ги избавил душите од пеколот и темнината...

 …Кога ќе слушнете дека во тоа време Господ ги избавил душите од пеколот и темнината, и отишол во пеколот и направил славно дело, не замислувајте дека овие работи се толку далеку од вашата душа. Човекот е способен да го признае и прими злото. Смртта цврсто ги држи душите на Адам, а мислите на душата лежат затворени во темнината. Кога ќе слушнете за гробови, не мислете само на видливите; твоето срце е гроб. Кога кнезот на злобата и неговите ангели закопуваат таму и прават патеки и патишта, по кои силите на сатаната влегуваат во твоите умови и мисли, зарем не си пекол, гроб, мртовец кон Бога? Таму, сатана измислил необично сребро. Во оваа душа тој посеал семе на горчина. Се квасува со стар квасец; таму извира чешма од кал. Па, тогаш, Господ доаѓа во душите што Го бараат, во длабочината на пеколот на срцето, и таму ја дава Неговата заповед на смртта, велејќи: „Изведи ги затворените души што Ме бараат, кои ги приведуваш со сила. Така Тој ги пробива тешките камења што лежат на душата, ги отвора гробовите, „го воскреснува човекот што е навистина мртов, ја извлекува од темниот затвор затворената душа.

Свети Макариј Велики