Човекот е променлив по природа

 Човекот е променлив по природа. Затоа, како што оној кој паднал во длабочините на порокот и е поробен на гревовите може да се сврти кон доброто, така и оној што е запечатен од Светиот Дух и исполнет со небесни дарови, слободно може да се врати на злото.

Некои што ја вкусиле Божјата благодат и станале соучесници на Светиот Дух, кога ќе ја изгубат претпазливоста и будноста, духовно згаснуваат и стануваат полоши отколку што биле порано.

Ова се случува не затоа што Бог се менува или благодатта на Духот исчезнува, туку затоа што самите луѓе ја губат благодатта и затоа се расипуваат и паѓаат во многу зла.

Понекогаш се прават навидум добри намери заради сопствената слава и пофалби на луѓето.

Но, пред Бога тоа е исто што и невистина, кражба и слични гревови, зашто се вели: „зашто Господ ќе им ги растури коските на оние, што си угодуваат еден на друг“ (Пс. 52:5).

Господ, знаејќи ја слабоста на човекот и неговата склоност да биде арогантен, го задржува и не му дозволува да биде во континуиран подвиг на подобрување. Зашто, ако, кога стекнувате нешто мало, станете арогантни и неподносливи за другите, тогаш ќе станете уште понеподносливи ако се исполните со сите духовни дарови одеднаш.

Затоа, Бог, знаејќи ја твојата слабост, според Својата промисла, ти испраќа таги за да станеш смирен и трудољубиво да се трудиш за Него.

Свети Макариј Велики