И срцата станаа железни ...

 

И срцата станаа железни ... 

 Како што човечките погодности ги надминуваа границите, тие станаа тешкотии.  Машините се намножија, расеаноста се намножи, го направија човекот машина, а сега машините и железото прават човек кој командува.

 Затоа срцата на луѓето беа направени од железо.  Со сите овие средства што постојат не се негува свеста кај народот.

 Во минатото, луѓето работеле со животни и биле среќни.  Ако уште малку го натоварите животното и несреќникот клекне, ќе се сожали.  Ако постеше и гледаше со жалење, ќе ти го скршеше срцето.

 Се сеќавам кога нашата крава се разболе и ние страдавме затоа што ја сметавме за член на нашето семејство.  Денес луѓето имаат железни срца.

 Дали се скрши железото? Се  заварува со кислород. Автомобилот се расипа;  однесен во гаража.  Ако не е можно да го направат, го фрлаат, не боли.  Тој ти вели: „Железно е!

 Срцето воопшто не работи.  Но, така се негува себичноста и егоизмот.  Еден денес не мисли на друг.  Во старо време, ако се оставаше храна за следниот ден, таа ќе се расипе, а луѓето мислеа дека има сиромашни луѓе.

 За да не се расипе, рекоа, дајте да даваме на сиромашните.

 Еден што бил во духовна состојба рекол: Прво нека јадат сиромашните, па јас.  Сега го ставаат во фрижидер и не се сеќаваат на другиот на кој му треба.

 Се сеќавам, кога имавме добар род зеленчук и слично, дававме и на соседите, делевме.  Што можевме да направиме тогаш?  Тогаш ќе се расипеа. Сега имаат фрижидери.

 Зошто да им давате на другите?  ти вели тој.  Ги ставаме во фрижидер и собираме за себе.  Нека тоните храна се фрлаат или закопаат во депонија и милиони луѓе на други места гладуваат.

 Свети Пајсиј Светогорец