Каде јас бев и каде сум јас и ти ќе дојдеш.

 Таткото го оженил  синот единец и од љубовта што ја имал му го подарил целиот имот, ништо не задржал за себе …

Среќните моменти поминале а за возврат невестата и синот го фрлиле во подрум за да остане …
Секој ден го праќале своето дете да му даде чинија храна.
Еден ден му дадоа старо ќебе да му го однесе на дедо му.
Потоа, детето малку го погледало, а потоа земало ножици и го преполовил …
Зошто го направи тоа, дете мое?“, остро рекла мајка му.
Креветот на дедо  е мал и ќебето ќе остане… Пола парче ќе ти го чувам кога ќе остариш да се покриеш со него како дедо.
Родителите биле шокирани.  Ја сфатија својата грешка.  Со солзи во очите и засрамено лице отидоа, клекнаа пред огорчениот старец и побараа прошка …

Навистина, браќа мои, колку е жално да се видат родители кои додека давале се од себе се жртвувале за своите деца, сега кога и самите имаат потреба од грижа и љубов, да немаат катче во домот на нивните деца за нив да бидат домаќини.  А ако се најде, ќе бидат некаде изолирани.
Ние сме наречени Христијани, но многупати, не на нашите непријатели, туку и на оние што нè сакаат не можеме да им возвратиме малку љубов.

Домовите за стари лица денес се полни со несакани родители.
Многумина велат „немам време да се занимавам“, или „моите родители се многу чудни, не сакам да ми се мешаат во животот“... многумина дури велат „не можам да ги поднесам“!  И можеби се во право бидејќи не сите родители се кооперативни и дискретни ликови.  Исто така, не сите луѓе имаат време, способност и знаење да се грижат за стари лица со сериозни здравствени проблеми.
Но, Христијанската љубов, таму каде што постои, ги турка луѓето да го најдат најдоброто решение за своите родители, без да ги отуѓи емотивно.  А кога се принудени да преземат поекстремни мерки, тоа го прават со жалење и откако прво се обидоа да си го дадат најдоброто од себе и најдобри услови за живот што можат, на луѓето кои ги донесоа на свет!
Помладите ги имитираат постарите …
Затоа, сите да станеме подобри луѓе и да не заборавиме на една мудра народна поговорка која вели:

Каде јас бев и каде сум јас и ти ќе дојдеш.