Треба да научиме да не живееме само за себе. Како тоа да го научиме? Треба постепено да се навикнуваме да даваме милостина...

 

Треба да научиме да не живееме само за себе. Како тоа да го научиме? Треба постепено да се навикнуваме да даваме милостина.

Си заработил пари - малку или полно, сеедно е твое, сожали се на човекот. А ти земи и дај му на некој не како заем туку онака засекогаш. Прво една рубља. Погледај: да ли те нешто гребе во душата. Не гребе? Тогаш е се во ред? Давај по педесет копејки. Ако се навикнеш ќе даваш по една рубља.

И така се повеќе и повеќе. Помалку, не треба веднаш многу, затоа што после цела ноќ ќе размислуваш и ќе се вртиш во креветот, нема да можеш да спиеш: ех, многу дадов! Затоа почни доброволно и помалку да даваш милостина.

Погледај на кој му е таа потребна: можеби во твојот влез има некој кој е сиромашен, или некој од роднините, или е на пријателите некој починал.

Ако тие жал за парите, можеш да дадеш некоја друга работа или нешто друго, на пример, да нешто одработиш дојди и помогни на човекот.

И ако не сакаш, и ако се лошо чувствуваш, послужи му на ближниот, направи му некое добро дело: очисти му ги чевлите, направи било што и твоето срце ќе бидне поблаго. Потоа ќе видиш во тебе нема да има скржавост. И тогаш ќе се здобиеш со молитва.

Протоереј Димитриј Смирнов