Како може да се излечи слаб карактер кој лесно паѓа во срам? Како може да се излечи трпелив карактер кој лесно се укорува?...

 

Како може да се излечи слаб карактер кој лесно паѓа во срам?

 Како може да се излечи трпелив карактер кој лесно се укорува?

 Секоја човечка фигура се смета за болна, кога му недостасува Божествената благодат, која сè усовршува и продолжува, бидејќи „болните ги лекува и исчезнатите ги заменува“.

 Тоа е она што нашиот Господ го нагласува кога вели дека „без мене не можете ништо да направите“ (Јован 15:5).

 Но, покрај присуството на Благодатта, неопходна е човечка намера и соработка, според моралните правила на логиката и Божествените заповеди, кои ќе предизвикаат Божествена интервенција.

 Човек кој лесно обвинува го прави тоа затоа што погрешно ги истражувал туѓите постапки и мисли и покрај своите.  Заборави на зборовите од Библијата: „Не судете за да не бидете судени“ (Мат. 7:1) и „ Со каков суд судите со таков ќе ви се суди.“ (Мт. 7:2).

 Таквата лесна навика да се осудуваат туѓите зборови и дела е ментална болест која доаѓа од порозноста на логичката моќ на умот, која е попрво производ на себичност.

 Интровертноста, придружена со самопонижување, се смета за неопходна за дијагностицирање и свесност за сопствените грешки и грешки.  Неопходно правило и учење за животот е евангелскиот закон, без кој човек не може да застане на свои нозе.  „Законот на духот кој дава животот“ (Рим. 8:2), кој може да не избави од смртта во која паднавме, ни поставува нови патишта во животот.  Љубовта обединува . Тој нè учи дека „треба да ги положиме нашите души заради нашите браќа“ (1. Јованово 3:16) и дека „поднесувајте ги тешкотиите еден со друг“ (Гал. 6:2) и „Кај вас се да станува со љубов“ (1 Кор. 16), 14).

 Непознавањето на Евангелското учење дозволува ефект на ирационалност и ја отстранува Божествената благодат.  Бидејќи човекот нема спознание за Бога и затоа сè уште не го достигнал просветлувањето, тој греши во своите судови.  Тука започнуваат правата на „зошто?“, „Ако“ и „можеби?“  и почнуваат укорот, отпорот, непослушноста, омразата и воопшто злото.

 Нашиот Господ може да упати апел на сето тоа со своите зборови: „Нова заповед ви давам да се љубите еден со друг“ (Јн. 13,34) .  Кој се грижел да го запази законот на евангелската љубов според заповедта на нашиот Господ, тој е ослободен од секакво зло.  Кога ниту суди, ниту заговара, ниту злоупотребува.  Без многу труд се ослободува  од целиот закон на изопаченоста, бидејќи сè е регулирано со љубов.

Старец Јосиф Ватопедски