Непозната приказна за Јуда Искариот, од ракописот на Светиот манастир Иверон на Света Гора
Непозната приказна за Јуда Искариот, од ракописот на Светиот манастир Иверон на Света Гора
Текстот што следи доаѓа од ракописот на Светиот манастир Иверон, чиј примерок се наоѓа во Светиот манастир Иверон, кој двапати бил препишан и објавен од Светогорскиот јеромонах Аверкиј во 1895 и 1896 година во Варна.Бил од Искарија, а татко му се викал Ровел. Една ноќ мајка му се разбудила исплашена од гласови по кошмарот што го видела во сон.
Ровел ја прашал што се случува, за да добие одговор дека ако забремени и роди машко дете,тогаш тоа ќе биде пропаст на јудејската нација. Случајно, таа вечер жената на Ровел забременила и по некое време родила момче.
Плашејќи се од остварување на кошмарот, тие направија кутија, како онаа што ја направија во Египет за Мојсеј, го ставија своето дете во неа и ја оставија во Галилејското Море.
Спроти Искарија се наоѓал мал остров на кој овчарите зимувале со своите стада. Таму брановите стигнале до брегот, и овчарите го извадиле од водата и го нашле момчето.
Го подигнаа и го нарекоа Јуда. Штом се развил и почнал да оди, бил префрлен во Искарија, за да најде човек на кого ќе му го даде да го одгледа.
Таму, случајно, го запознале Ровел и му дале момче, несвесно дека е негов татко, а Ровел го зел на себе и се заљубил во него, сеќавајќи се на сопственото дете кое го оставил во кутија на море години пред Галилеја.
Во меѓувреме, мајката на Јуда родила уште еден син, со кој го одгледала Јуда, кој често го малтретирал својот брат лукаво размислувајќи за распределбата на имотот на неговиот татко.
Еден ден решил - како резултат на алчност - да го убие својот брат за во иднина да стане сопственик на целиот имот на неговиот татко.
Така додека двајцата родители биле отсутни од дома, тој го убил удирајќи го со камен по главата. Со оглед на последиците, отишол во Ерусалим, оставајќи ги тажни и неутешни родителите, барајќи го залудно.
Таму го сретнал Ирод, кој го поставил на чело на својата мисија со мисија да ги набави потребните производи и работи за палатата.
Неколку години подоцна, родителите на Јуда го продале својот имот во Искарија и се населиле во Ерусалим, во голема куќа со големи и прекрасни градини до палатата на Ирод.
Таму, еден ден, додека Ирод безгрижно уживал во убавината на градините, Јуда, за да му се заблагодари, му рекол дека може да оди да му донесе плодови и цвеќиња од градината на Ровел.
Навистина, тој скокнал и влегол илегално во градината на татко му, сечејќи цвеќиња и овошје, но на враќање го фатил Ровел, кој го проверил да види дали влегол илегално, не сфаќајќи дека е неговиот изгубен син, велејќи му дека ако тоа беше она што беше исечено за кралот потоа ќе му го даде најдоброто.
Тогаш лукавиот Јуда го убил на ист начин како што го убил својот помал брат. Тој му донел на Ирод плодови и цвеќиња, му кажал за настаните, но при царот молчел за смртта на Ровел.
Набргу потоа, тој наредил на Јуда да се ожени со вдовицата на Ровел, за да стане наследник на нејзиниот имот. Објавено е дека е добиена наредба од кралот да го земе Јуда за друг маж, а таа ја прифатила од страв и не знаејќи дека тоа е нејзиниот изгубен син.
Со текот на времето, Јуда имаше деца со неа. Еден ден таа заплака, сеќавајќи се на страдањата низ кои поминала и му кажала на Јуда
Тогаш Јуда се сети дека овчарите го нашле во ковчег на вода, се сети на убиствата на брат му и татко му и и кажа на мајка си за сите злосторства што ги направил.
Ја скинала облеката и неутешно тагувала за гревот што го направила, за да го роди своето дете да и биде сопруг. Затоа му кажала на Јуда дека е невозможно повеќе да се живее со него.
Тогаш Јуда, мислејќи на големите злосторства што ги направил, излегол и отишол да го пресретне Христос, за кого слушнал, за да ја откупи неговата душа.
Христос, како милостив, праведен и љубезен грешник, го направи свој ученик и му наложи да ја чува ризницата, парите што ги покриваа потребите на Светото Христово и Неговите Апостоли општество.
Од друга страна, Јуда Фарисејот украл пари и им ги испратил на мајка си и сопругата за да го платат гревот на Давид: Децата негови да останат сираци,а жена му вдовица (Псалм 108:9).
Тогаш страста на среброљубието го навела да го продаде својот Господ и Бог за триесет сребреници.
Покајувајќи се за своето нечесно дело, им ги вратил триесете сребреници на книжниците и фарисеите и во очај се обесил, паднал на лице и ја излеал својата утроба, прифаќајќи го своето зло и алчност како награда за злото.
Како злобен човек, тој се обеси за да се спушти во пеколот пред да слезе Господ и да биде ослободен со своите предци. Но, тој остана да виси на дрвото до моментот кога Господ Воскресна и потоа се олади.
Comments
Post a Comment
Напиши коментар