Приказна за Воскресението…

 Приказна за Воскресението…

Велигденски пост од 1991 година во Албанија.  Пред цели 29 години.

Само што се случи падот на комунистичкиот режим и транзицијата кон демократија.
За 77-годишниот напатен свештеник во Елбасан, покојниот отец Спиридон Велис, еден од ретките пронајдени живи од Архиепископот Анастасиј, со слабо и скелетно тело, кое било обезличено во годините на атеизмот, бил Велигден во овој негов живот.
Го живееше како движење, како префрлање од смртта во Воскресението.  Од прогон до прослава.
Тој извршил Воскресна служба во полуурнат храм.
Точно четири години подоцна, на Велигден 1995 година, тој се упокои со вкусот на таа Воскресна низа и големото задоволство од Воскресението и обновата од урнатините на Православната црква на Албанија во која главната улога ја имаше Архиепископот Анастасиј, кој го прегрна со многу љубов.
Каква радост имаше во таа Воскресна служба од 1991 година.
Зашто, според неговата внука Сонила Деѓа (Рембеци), со затворањето на храмовите во 1967 година и забраната на секаква верска богослужба, тој го почувствувал Крстот на своја кожа.
Презир, прогон и тага насекаде.  Морал да работи како продавач на тутун за да го издржува семејството.  Но, тој не се откажа.
И кога можеше, тајно му се поклонуваше на Бога заедно со другите и ги тешеше луѓето.
Како, тогаш, во Воскресната служба, по 24 години пауза и распнување, тој почувствува радост.
Дотогаш во очите му течеа горчливи солзи.  Сега беа пролеани солзи радосници, бидејќи Христовото Воскресение го донесе и Воскресението на верата.
И со очите на неговата душа „го прославија Господа“…… Воскреснати и победнички…
Уморниот дедо скокнал од Воскресната радост.  И го отвори своето срце за Воскресната радост.  Христос нека ја гали и рашири.
Со крилјата на Воскресната радост се чувствуваше како орел кој лета во небесните височини и најгласно извика: Христос Воскресна.
И мноштвото собрани верници му одговорија: Навистина воскресна…

На сликата е Отец Спиридон Велис

 

Отец Илија  Макос