Лекот за страста не е отстранување на постоечката страст, туку нејзина замена со соодветната доблест...

 

Лекот за страста не е отстранување на постоечката страст, туку нејзина замена со соодветната доблест.Дали некој има пример страст за кражба.  Во еден момент тој решава да признае и престанува да краде.

 Ова не е лек за страста на кражбата, туку за прекин на криминалот.  Ако остане сам на крајот на злосторството, постои ризик тоа да се повтори, бидејќи ќе копнее за кражба.  Ќе изгледа како некој да ги кастри дрвјата, а не нивните корени.  Пак ќе никнат ...

 Копнеејќи по гревот, паднав во грев на половина (паѓајќи по своја волја) и се додека признавам, никогаш нема да се покајам.

 Исцелувањето на страста ќе започне кога човекот ќе престане да краде и ќе почне да ја негува соодветната доблест, односно добродетелта на милосрдието.  А кога ќе се стекне со добродетелта, таа добродетел ќе го спречи повторно да падне во кражба.

 Љубовта за милостина ќе го натера човекот да ја „замрази“ кражбата.  Не можеме да се ослободиме од ниту една страст (ѓаволска навика) ако не ја „мразиме“ и не ја признаеме искрено.

 Ако не мразам страст, нема совршено покајание и без совршено покајание, исповедта не ми користи и ризикувам пекол.

 Така ќе ја негувам правилната добродетел на милостината и ќе бидам во совршеното покајание.

 За да биде покајанието совршено, морам да практикувам доблест, односно милосрдие, во овој случај понизно, а не наметливо и гордо, како што ќе ме убеди ѓаволот со своите мисли...

 Старец Ефрем од скитот на Свети Андреј