Лош ден ...

 

Лош ден ...

 Пред некој ден бев во лошо расположение.  Еден пријател ме виде и ме праша.  Не си добро;  Добро сум, одговорив, но сега кога разговараме, не се чувствувам добро.  Но, ќе помине уште малку, фала Богу….  - Што ќе правиш сега?  ме праша. Ништо;  Не морам ништо да правам, како што небото не прави ништо кога е облачно. Едноставно, облаците сами си заминуваат по некое време.

 Се сеќавам на еден монах кој постојано велеше што и да е, Господ да те благослови... на сè што му се случуваше.  Еден ден не беше добар.  Еден брат од манастирот кој гледал дека нешто не е добар го прашал: Оче, како си  денес? Фала му на Бога лошо сум..., одговори тој и продолжи на службата.

 Овој благодатен одговор на монахот ја крие целата суштина на духовниот живот.  Да го славиш Бога, да му благодариш за сè, за она што го разбираш, а што не го знаеш, за она што го нарекуваш „добро“ и што го велиш „лошо“, за се за да го славиш Бога, а не да останеш на феномени кои се минливи.

 Кога и како ќе исчезне?  Кога не им обрнуваш внимание.  Кога не почнуваш муабет со нив, кога не се плашиш.  Колку повеќе сакаш да го одбегнеш искушението, толку повеќе ќе те прегрнува и колку повеќе зборуваш зошто се случува ова, толку подлабоко ќе навлегуваш во твојот живот, бидејќи штотуку си го зголемил и го направил тема.  Останете во центарот на вашата молитва и не се вознемирувајте, молете се едноставно и тивко, без мешање, само оставете облакот да помине низ вашето небо.  Ќе си замине, верувај.

 Ти си рај, ти си светлина, ти си образ Божји.  Самиот Бог живее во тебе.  Сјае во тебе.  Што прави небото кога доаѓаат облаци, кога птиците минуваат и хоризонтот се затемнува, кога бучните авиони ја прекинуваат неговата тишина?  Воопшто ништо.  Останува само рајот.  Така ќе биде и со мислите, мислите и чувствата кои го нарушуваат мирот на нашата душа, ако сфатиме дека не треба ништо да правиме за да си заминат, само останете фокусирани во вашиот простор, кажете ја Исусовата молитва, продолжете со вашата работа.

 Значи, кога сме нерасположени, нема потреба да го расипуваме светот, да бараме причини, да кажеме Слава му на Бога..., да се фокусираме на нешто убаво, да правиме нешто друго освен да се справиме со тоа.

 А ако остане искушението, Тој секако сака да ни каже нешто, да не научи нешто, да не однесе некаде, некаде каде што без искушение не би отишол сам.  Во неочекуваното лежи Бог кој ни ги лекува раните, ни ги лекува раните и нè води до промени кои ние самите никогаш не би ги направиле.  Кога работите ќе тргнат наопаку, очекуваме Бог да се обиде да го промени нашиот курс затоа што сме уништени.

Отец Хараламбос Пападопулос