Прекрасно јавување на свети Лукилијан на старецот Пајсиј (3 јуни 1979 г.)

 Беше попладне на 2 јуни 1979 година.  Старецот штотуку ги префрлил своите работи во ќелијата на Панагуда без да има време да ги среди.  Се подготвувал за вечерна и го прашал монахот кој му помага кој светител се слави следниот ден, но тој не се сетил.  Му рекол дека утре ќе дојде да му каже и брзо си заминал, бидејќи било самрак.Старецот тогаш рекол вака: Имав календар во кутијата.  Барав да си ги најдам очилата за да го видам Светецот на денот и не можев да ги најдам.  За да не губам време, направив вечерна со бројаница, велејќи: „Светителе на денот, застапи се нас“.

Кога станав по полноќ, повторно се обидов половина час со батериска ламба да го најдам Светителот, но безуспешно.  Реков: „Полноќ заврши“.  За да не преоќам барајќи, на бројаницата пак реков „Свети Божји“, без да ги спомнам имињата на Светите од тој ден.
Потоа го видов Свети Пантелејмон како следи некој кон мојата ќелија.
-Кој си ти;  Го прашав.
„Свети Лукилијан“, одговори тој.
Не се сетив дека има таков светец и пак прашав: -
Лукијан?
- Не, Лукилијан.
-Како?  прашав друг пат.
- Лу-кил-лиа-нос, - повтори Светиот, полека изговарајќи го своето име по трет пат.
Потоа, обраќајќи му се на Свети Пантелејмон, му рече да ми ги прегледа раните од операцијата, да види дали се санирани.  Свети Пантелејмон, кој како лекар носеше бела престилка, ми пријде и откако ги прегледа, ја стави раката на моето торзо, местото каде беше извршена операцијата на белите дробови, и му рече на Свети Лукилијан: „Добро е.  Да ги земе предвид при степенот (испитите)“.
Светителите исчезнале и Старецот, славејќи го Бога и благодарејќи им на Светителите, запалил свеќа и открил дека тој ден, 3 јуни, бил спомен на свети Лукилијан.

Следното утро, кога дошол монахот што му помагал, старецот се насмевнал и го прашал: „Свети Лукилијан, а?“ И му  кажал за јавувањето на Светите.
Старецот, кога го прочитал Синаксарот на Светиот, се изненадил кога ја сфатил следната „случајност“: Житието на светителот во И.М.  Иверски, тој е регистриран на 27 февруари, датумот кога го повика Света Ефимија.  Ваквиот однос на мачениците кон толку почитуваниот Светител, но и неговата блискост со времето, а особено со местото на мачеништвото на двајцата Светители, многу го израдува.
Оттогаш, секоја година го почитува и го става неговиот лик во неговата црква и во ќелијата.
Потоа отишол во скитот Кулумуз и му се поклонил на Свети Пантелејмон.  Тој рече дека неговиот лик во светилиштето е многу сличен на неговиот Свет облик.
Овој чудесен настан го утеши Старецот и го избрка заморот и тагата низ кои минуваше во тој преоден рок.

Од книгата Житието на старецот Пајсиј Светогорец од јеромонах Исак, стр.  288-29