Молитвен дневник на старецот Ефрем Филотејски и Аризонски...

 

Молитвен дневник на старецот Ефрем Филотејски и Аризонски

 Фала му на Бога, пристигна благословениот час на ноќната молитва.

 Пролеав многу солзи, барајќи прошка од мојот сакан Отец Небесен Бог.  И јас плачев како мало дете, молејќи Го да ми се открие во тајност.

 Кога ќе се согласи и ми се чини, како што знае и сака, тогаш сум платен со сила и божествен мир духовно.  Тогаш сè влегува во божествениот ритам под суверената светлина на божествениот благослов.

 О, тогаш!  Колку убаво се чувствувам!  Тогаш, каков страв од смртта и пеколот!  Спокојството на Божествениот Дух се шири низ внатрешниот човек, особено во умот, како  Бог некако да се шири вака, а срцето чувствува радост.

 Помилуј ме, Боже мој, и не оттргнувај ме од твоите деца;  Вие тврдите дека се молите „во дух и вистина“.  Води ме до тајната на Твојата божествена комуникација;  Направи го духовното чувство за допир, Боже мој, многу способно, да те почувствува божествено и мојата душа да биде осветлена од Твојата  Светлина.

 Незамисливо ми е жал за мојата горчлива духовна состојба.  Очите ми се насолзуваат со солзи од болка.  Ништо не ме одмара во овој живот освен со тајниот контакт со мојот Бог.

 Постојано ми де откриваше, Мојата Љубов, Боже мој, Твоето Свето Јас, Твоето осиромашено создание.  Просветли ги очите на мојот ум да те видам таков каков што си.  Ја сакам Твојата Светлина.  Те молам дај ми ја оваа Светлина, за да не правам толку многу грешки што ги правам постојано.  Немој да се криеш од мене, бидејќи сум во длабок мрак и се давам.  Твојата Светлина заедно со Тебе е смислата на моето постоење.

 Жал ми е, Господи, за она што Ти го кажувам недостојно.

 Твоето дете