Ова е животот и човекот не треба да се уморува да живее...

 

Ова е животот и човекот не треба да се уморува да живее

Некој прашал еден свештеник...

Оче, не се измори ли толку години од истите зборови на Литургијата, истиот живот на пост, воздржување, исповеди и постојано нови проблеми на другите луѓе кои ти тежат на душата?

Свештеникот одговорил ...

Уморни сте од бракот, од сопругата, од децата, од работата, од проблемите на вашиот живот и вашите најблиски?

Понекогаш се уморувам, одговори овој свештеник.

Се уморуваш затоа што си секогаш истата личност и затоа што не се менуваш.Не одиш напред, не се надеваш, немаш верба и цел.

Се менувам во секоја Литургија, учам од секој човек, напредувам во мојот живот што Бог ми го дал за да приведам што повеќе души кон Спасението.

Како можам да бидам уморен кога Бог ми дал такви супермоќи да го повикам Рајот на Земјата и да ја придружувам Земјата до Небото?

Секој момент секоја минута е единствена и во Литургијата и во животот.

Тоа е момент од историјата кој се пишува во секоја минута и во секое движење.Тоа е фестивал на кој душата навистина и вистински се празнува.

Толку години, толку луѓе што доаѓаат во Црквата, ако не добиеа нешто од таму, дали денес ќе постоеше Православието?

Во секоја Литургија, во секој контакт со болен или ожалостен, во секоја исповед, во секој проблем или радост, ја добивате Божествената суштина на Божјото присуство.

Само ова не заморува никого и ништо.

Во празникот на емоции, слики, изрази и зборови, како може вашата душа да се измори?

Ова е животот и човекот не треба да се уморува да живее, но да не се уморува од животот што го избрал да го живее.