Патувањето на душата...

 

Патувањето на душата 

Душата што умира ја вади Архангелот Михаил (излегува од устата), по заповед на Христос, додека ангелот чувар останува во чест покрај мртвото тело додека не биде погребано.

За нас Православните е врвна чест што Христос го назначи поглаварот на ангелите, Архангел Михаил, да ни ги земе душите. Ова важи само за Православните!

Архангел Михаил ја предава душата во рацете на другите ангели, кои ја примаат и заминуваат на царина. Три дена душата е на царина. Не се сите расчистени. Исповеданите го минуваат царинскиот терминал експресно.

 Оданочени се оние души кои имаат неисповедани гревови. Ако има некој неисповедан грев тој се мери со добрите дела, го надминува со доброто и се преминува на следната царина, додека не стигне до нашиот Христос.

Но, ако некоја душа, во која било царина, има некаков неисповедан смртен грев, таа се уништува на лице место и оди во пеколот...

Луѓето одат во пеколот главно од: 

а) вештерство - сатанизам 

 б) телесен неморал (проституција).

Кога ќе поминат трите дена и кога душата ќе помине низ царините, ангелот ја води кон Христа, бидејќи Неговото Божество не се гледа. Душата го гледа Христа, кој има форма, како што ние Го гледаме на нашите икони. Христос нема друга форма.

Како што е познато, на третиот ден , Црквата, како љубезна Мајка, ги подарува колибите на третиот ден. Овие тридневни живеалишта се присутни пред Господа, кога душата Му се поклонува на Христа. Секое зрно пченица од коливата, се молитви на оние, кои се врзани во името на оваа душа!

Сè додека душата му се поклонува на Христа, Христос ја благословува, без воопшто да каже ништо. Бог не суди, но душата интуитивно знае, дека бидејќи ги поминал обичаите, таа е спасена, но ја чека потврдата за своето спасение!

Тогаш ангелот чувар ја зема душата и за кратко време ја враќа на земјата! Ја носи на местата каде што е родена, порасната, правејќи ѝ обиколка на целиот нејзин живот.

Душата ќе запомни детали што целосно ги заборавила и нејзините добри и лоши дела и сите гревови што ги направила (исповедани и неисповедани). Тогаш душата доаѓа до знаење дека Христос е сеприсутен и знае сè!

Оваа маршута на престојот на душата на земјата трае од третиот ден до деветтиот ден. На деветтиот ден ангелот ја зема душата и повторно ја подарува на Христа да Му се поклони, а сега ги ставаме колибите од деветтиот ден, со кои Црквата и верниците се врзуваат за милоста на оваа душа.

Христос ја благословува душата, но не суди. Од деветтиот ден наваму, повеќето изненадувања почнуваат…

Ангелот чувар ја зема душата и ја води во рајот. Душата ќе го види рајот, од 9-ти до 24-тиот ден . Но, таа нема да може да разговара со никого и ќе биде како да гледаме некои лица кои ќе бидат одделени од нас со непробојно проѕирно стакло.

Душата само ќе гледа, но нема да може да комуницира или да слушне што се случува на небото.

На 25-ти ден ангелот ја зема душата и ја носи во пеколот и истото важи и таму. Има т.е. непробојна проѕирна бариера и таа само гледа, без да комуницира. Тажното нешто ќе биде, кога душата ќе види таму, некои од своите сакани лица.

Таму во пеколот нема да се види само опскурноста (дното на пеколот). И на 40-тиот ден, (почнуваме да го броиме како прв ден, ден на спиење) душата повторно се кае кај Христа и Христос одлучува каде ќе оди душата, за сите векови.

Затоа Црквата ги става четириесетдневните колиби кои се и најважни....

На тој начин душата ќе го има искуството на целиот духовен свет и ќе се увери дека се навистина постои и ништо не е бајка....

Старец Ефрем од Скитот на Свети Андреј