Што треба да направи христијанинот за да наследи вечен живот?

 Што треба да направи христијанинот за да наследи вечен живот?

Христијанинот , за да го наследи вечниот живот, мора :

 

Да го сака Бога со сета своја душа и да ги пази Неговите заповеди. Тој исто така треба да го сака својот ближен како себеси.

Затоа што Господ рекол: „Ако ги запазите Моите заповеди, ќе останете љубов Моја...“ (Јован 15:10). И: „По тоа ќе ве познаат сите дека сте Мои ученици, ако имате љубов помеѓу себе.“ (Јован 13:35).

Да ја понизи својата душа пред Бога и никогаш да не го понизи својот ближен. Затоа што „срцето скрушено и смирено Бог не ќе го презре“ (Пс. 50:17). Да ги оплакува неговите гревови. Да тагува горко за гревовите на ближниот. Да се радува кога ближниот е среќен, а не да му завидува на среќата.

Да ги прима со трпение и да ги советува со добрина оние што му се спротивставуваат. Секогаш да се бара извршување на праведни и побожни дела, кои придонесуваат за зачувување на чистотата на душата.

Да се чувствува сочувство за несреќниот. Нека работи со сета своја сила за мир, како што сака Господ, ,,бидејќи тие ќе се наречат Божји синови,, (Мат. 5:9). Да не се плаши кога е проколнат, кога го обвинуваат, кога го прогонуваат, дури и кога го убиваат за правдата Божја и исповедањето на верата во Христа.

Да се бори со секое еретичко учење и да го прифатиме правилното верување на нашата света Црква за Троичниот Бог.

Нека ја сака вистината и никогаш не го загадува својот јазик со лаги. Никогаш да не  му прави зло на неговиот сосед.

Да не обвинува. Да не лаже. Да не прави ништо што Божјиот закон го забранува.

Да дава милостина дури и од сопственото заостанување, без да бара од другите поддршка за ова добро дело.

Да се моли кога ќе го клеветат. Ако некој го оптоварува за една милја, нека оди со него две (Мт. 5:41), без да мрмори или да каже зло. Никогаш да не се заколнува, туку да ја применуваш Господовата наредба:,, Но зборот ваш да биде: да, да, – не, не,, (Мат. 5:37).

Да Го славиме Бога и со жар да Му се молиме.

Секогаш размислувај за неговата смрт, за претстојниот суд и за извинувањето што ќе го даде за своите дела. Секогаш треба да размислува за своите гревови, молејќи го Бога да му прости.

Да прави добри дела со ревност, но без да се фали со нив, како фарисејот.

Да избегнува ненаситност, пијанство, уживање во себе, празни разговори, завист, кавга, злоба, среброљубие, блудство, гнев, блуд, прељуба и, воопшто, развратност.

Да нема никаква врска со магија, да не користи магија и никогаш да не прибегнува кон волшебници, бајачи. Да се чува себеси чист, за достојно да се причествува со Телото и Крвта Христови.

Да им помага на сираците, вдовиците и странците. Да не ја одбива неговата помош на оној на кој му е потребна. Да дава заеми без камата на оние што му бараат, бидејќи тоа што го има, го има од Бога и Нему му припаѓа.

Треба да ги сожали на непријателите на верата како умствено слепи и да се стреми со сите сили за нивно просветлување, но да се држи подалеку од оние кои истрајуваат во своето слепило.

Да остане цврсто добар, побожен, чист и посветен на Бога. Во сите негови постапки да се раководи од сеќавањето и волјата Господова, според псалмот: „Секогаш Го гледав пред себе Господа“ (Пс. 15,8).

Да не држи лутина во душата, туку веднаш да му прости на оној што му згреши. Затоа што Господ рекол: „Бидејќи, ако им ги простите на луѓето гревовите нивни и вам ќе ви ги прости вашиот Отец небесен;“ (Мат. 6:14).

Да суди со правда и страв Божји. Да не критикува, да не го презира и да не го понижува ближниот за неговите гревови. Затоа што Господ рекол: „Не судете, за да не бидете судени;“ (Мат. 7, 1).

Со љубов да го казни ближниот. Да ги брани онеправданите. Да биде заштитник на слабите. Да им помогне на инвалидите. Да ги опоменува залутаните.

Да сака да чита духовни книги, да го слуша божественото слово и душекорисните дискусии.

Да ги почитува своите родители и никогаш да не зборува лошо за нив.

Да присуствува на светите служби што се одржуваат во храмот. Да не се сомнева во чудата што ги прави Бог во секое време.

Кога човекот живее вака, имајќи го секогаш Бога во своето срце со свесност, ќе го наследи царството небесно, кое е подготвено за светиите од почетокот на светот и кое посакувам сите да го наследиме, по неговата благодат на нашиот Господ Исус Христос. Нему му припаѓа славата и моќта во вечни векови. 

Амин.

Свети Јован Златоуст