Светите Отци велат дека првата заповед што Бог му ја дал на човекот е заповедта да се пости.

 Постот, како и секој подвиг, го извршуваме за себе, а не за Бога - во смисла дека Бог ова не го користи никако, а човекот е тој што се лекува, бидејќи не е Бог болен, туку слаб е човекот. Слабиот човек е оној на кој му треба исцеление, бидејќи е ранет од страстите и гревовите.

Светите Отци велат дека првата заповед што Бог му ја дал на човекот е заповедта да се пости. Кога Бог им рекол на Адам и на Ева дека можат да јадат од сите дрвја во рајот, но не можат да јадат од дрвото на познавање на доброто и злото, тоа не било ништо повеќе од заповед да постат. Со други зборови, Бог не дозволил човекот да јаде од едно конкретно дрво, тој морал да се воздржува од него за да ја запази Божјата заповед.

Суштината на кршењето на заповедта, барем во неговата практична форма, е прекршување на постот што Бог му го наложил на човекот. Затоа, во тропарот пееме дека преку јадењето на забранетиот плод, ѓаволот го извел човекот од рајот, а Христос повторно го донел во рајот преку Крстното дрво. Но, Самиот Христос, кога стана Човек заради нас, ни даде пример постејќи 40 дена и ноќи во пустината Јордан, каде што Го однесе Светиот Дух. Во оваа пустинска атмосфера и тишина, во пост и подвиг, Господ го победи ѓаволот, кој Му пријде со три големи искушенија.

Затоа, гледаме дека во својата практична форма, постот е Божја заповед и прва Божја заповед. Неговото прекршување довело до протерување на човекот од рајот, а Христос, како Нов Адам, Своето учење, проповедање и општествени активности го започнал од постот – па ни дал пример.

Митрополитот Лимасолски Атанасиј