Благодатта на христијанинот

Христијаните имаат должност, според Господовата заповед, да станат свети и совршени. Совршенството и светоста најпрво се врежани длабоко во душата на христијанинот, па оттаму се втиснуваат во неговите мисли, желби, зборови, дела. Така благодатта Божја, која е во душата, се излева во целиот надворешен карактер.

Христијанинот мора да биде љубезен кон сите. Нека неговите зборови и дела ја зрачат благодатта на Светиот Дух кој пребива во неговата душа, за да се посведочи неговата христијанска состојба и да се прослави името Божјо.

Оној што се мери со зборови се мери и со дела. Оној што ги зема предвид зборовите што треба да ги каже, ги зема предвид и постапките што треба да ги изврши и никогаш нема да ги надмине границите на доброто и доблесно однесување.

Благодатните зборови на христијанинот се одликуваат со деликатес и благост. Тоа е она што раѓа љубов, носи мир и радост. Напротив, озборувањето раѓа омраза, непријателства, таги, кавги, немири и војни.

Затоа, да бидеме секогаш љубезни. Никогаш од нашите усни не треба да излезе лош збор, збор што не е посолен со Божјата благодат, туку секогаш благодатни зборови, добри зборови, зборови што сведочат за Христовата добрина и за нашето умствено одгледување.

Христијанинот мора да Го слави Бога и со своето тело и со својот дух. На крајот на краиштата, и двете му припаѓаат на Бога и затоа тој нема моќ да ги обесчести или расипува, но како свети мора да ги користи со голема благодарност.

Оној што се сеќава дека неговото тело и неговиот дух му припаѓаат на Бога, има почит и таен страв кон нив, а тоа придонесува да се чуваат чисти од секаква нечистотија, во непрекината комуникација со Оној со Кого се осветени и зајакнати.

Човекот го прославува Бога со своето тело и со својот дух, прво кога ќе се сети дека бил осветен од Бога и соединет со него, а потоа кога ќе ја соедини својата волја со волјата Божја за секогаш да го врши доброто и угодното и Неговата совршена волја.

Таквиот човек не живее за себе, туку за Бога. Тој работи за царството Божјо на земјата. Го прославува Бога во сè, со зборови и дела. Неговите постапки, направени за доброто на неговите ближни, доведуваат до прославување на божественото име. Неговиот живот, облеан во божествената светлина, свети како силна светлина. Така неговата држава станува водич кон Бога за оние кои сè уште не Го познаваат.

Свети Нектариј Егински