Искушенијата се потешки за верниците

Искушенијата се потешки за верниците

„Помнете ги зборовите што ви ги реков Јас: ниеден слуга не е поголем од својот господар. Ако Мене Ме гонеа, и вас ќе ве гонат; ако Моите зборови ги запазеа, и вашите ќе ги запазат.“ (Јован 15:20).

А верниците не само што би страдале од прогонство, туку и од секаква тага: „Во светот ќе имате маки; само не бојте се, зашто Јас го победив светот.“ (Јован 16:33). И рекол: „Ако некој сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, да го земе својот крст и да оди по Мене,зашто, кој сака да ја спаси душата своја, ќе ја загуби; а кој ќе ја загуби својата душа заради Мене, ќе ја најде“ (Матеј 16:23,24).

Имајќи ги на ум овие зборови, кои многумина од нас ги доживеале „во својата кожа“, се храбриме низ неволјите, како што секојдневно ги доживуваме зборовите на апостол Павле: „туку во сe се препорачуваме за служители Божји, со големо трпение, во неволи, во нужди, во тескоби;при рани, во темници, во скитања, во напори, во бденија, во пости;со чистота, со знаење, со долготрпеливост, со добрина, со Духот Свети, со нелицемерна љубов,;со проповед на вистината, со сила Божја, со оружјето на правдата во десна и во лева рака;при чесност и бесчесност, при укори и пофалби; нe сметаат за измамници, а ние сме вистинити;за непознати, а добро сме познати; нe држат како да сме на умирање, а еве – живи сме; нe казнуваат, но не можат да нe умртват;нe нажалуваат, а ние сме секогаш весели; нe сметаат за бедни, а мнозина обогатуваме; како ништо да немаме, а сe имаме“ (2. Кор. 6: 4-10).

Се сеќавам како денес на зборовите на еден пријател неверник, за животот на мојот кум, кого Бог го благослови со даровите на Светиот Дух, но светот претерано тагуваше до неговата смрт. Тој неверник ми рече: „Но, како е можно Бог да дозволи некој од Неговите да биде вака мачен? Да имавте вистинска вера, неговиот живот немаше да биде мачење. Да нема работа, да го исмеваат работодавците, да се разболат, да му ја срушат куќата, да биде толку тажен! Ова не е вера, тоа е заблуда!“ И навистина, и јас го видов овој блажен човек како се моли со солзи, барајќи од Бога да го земе „СЕГА!“. (И навистина, тој замина млад, кога неговиот подвиг заврши). Му одговорив на мојот пријател неверник дека тоа е животот во Христа.

Не радост и забава, туку тага и болка и искушение. Но, не секој може да го прифати ова. Всушност, би рекол дека ако некој не ја доживее оваа тага во својот христијански живот, нешто не е во ред со него. Тој треба да биде загрижен! Затоа што не познавам НИКОЈ кој напредува во животот во Христа, без да трпи искушенија и неволји.

Свети Силуан Атонски