Најдобрата работа е да се предадеш на волјата Божја и да ги поднесуваш тагите со надеж.

 Најдобрата работа е да се предадеш на волјата Божја и да ги поднесуваш тагите со надеж.

Добрите старешини се понизни и слични на Христос по карактер. Тие со својот живот даваат жив пример. Добиле мир и, како дрвото на животот на рајот, многумина ги хранат со своите плодови, односно со плодовите на нивниот свет мир.

Некои се караат за верата и на овие кавги им нема крај, а ние, наместо да се караме, треба само да се молиме на Бога и на Дева Марија, и Господ ќе даде просветлување без кавги и брзо.

Кога царевите и владетелите на народите би ја знаеле Божјата љубов, никогаш не би војувале. Војната доаѓа од гревовите, а не од љубовта. Кога владетелите би ги држеле Господовите заповеди, а луѓето и поданиците понизно би биле послушани, би имало голем мир и радост на земјата. Но поради човекољубието и непокорот на гордите страда цел свет.

Гревот се врши пред сè во тајната длабочина на човечкиот дух, но неговата цена влијае на целиот човек. Затоа, не само гревот на отецот Адам бил од световна важност. Секој грев, видлив или невидлив, на секој од нас влијае на судбините на целиот свет. 

Ако настрада некој народ или држава, тогаш сите мора да се покаат и Господ се ќе измазне за добро.

По доживувањето на страдањата во пеколот, по Божјиот предлог „уми во пеколот“, на свети Силуан му било особено карактеристично да се моли за мртвите, кои „постојат во маки“. Тој се помоли и за живите и идните генерации.

Се сеќаваме на неговиот разговор со извесен пустиник, кој рече:

-Бог ќе ги казни сите безбожни. Ќе изгорат во вечен оган.

Очигледно, идејата дека атеистите ќе бидат казнети во вечен оган му предизвикала задоволство, според псалмистот: „Праведникот нека се радува кога ќе види одмазда“ (Псалм 9, 11-12)*.

Со очигледни емоции, Старецот одговорил:

- Но кажи ми, те молам, ако те стават во рајот и оттаму видиш дека некој гори во пеколните пламени, ќе можеш ли да се одмориш?

-Но, што може да се направи? Тие самите се виновни, вели тој.

Тогаш старецот рече со тажен поглед:

– Љубовта не може да го трпи ова... Мора да се молиме за сите.

И навистина се молеше за сите. Нему му било чудно да се моли само за себе: „зашто сите згрешија и не ја достигнаа Божјата слава“ (Рим. 3:23). За оној што ја видел, во мерката што му била дадена, славата Божја, кој го доживеал нејзиното лишување, дури и помислата на таа лишување станала неподнослива. Неговата душа се „стопи“ од помислата дека многу луѓе живеат без да го спознаат Бога и Неговата љубов и опширно се молеше сите да го спознаат Бога и Господ, според Неговата неискажлива љубов, да им дозволи да Го запознаат со помош на светиот Дух…

Господи, дај го својот мир на Твојот народ“.

„Господи, дај им на Твоите слуги Твојот Свети Дух, да ги негуваат нивните души со Твојата љубов и да ги водат кон сета вистина и секое добро“.

Свети Силуан Атонски