Кога ќе загрмат облаците...ТАТКО НАШ!...

 

Кога ќе загрмат облаците...ТАТКО НАШ!

Кога облаците ќе грмат и океаните ќе зарикаат, како да ти викаат: Господару наш!

Кога метеорите паѓаат и од земјата се креваат огнови, како да викаат:  Направете нè!

Кога цветовите никнуваат во пролетта, а ластовиците носат сува трева во устата за да направат гнезда за своите млади, како да ти пеат: Господи наш!

И кога ќе ги подигнам очите кон Твојот престол, ти шепотам: Оче наш!

Имаше време, долго и страшно, кога дури и човекот кога Ти се обраќаше Те нарекуваше Господи, Создател, Господар! Да! Тогаш човекот чувствуваше дека е само предмет меѓу другите. Но сега, по благодатта на Твојот Единороден Син, го научивме Твоето вистинско име. Затоа се осмелувам заедно со Христос да те наречам Оче.

Ако Те исповедам Господи, со страв се поклонувам пред Тебе, како еден од безбројната војска робови.

Ако те нарекувам „Создател“, јас сум одделен од Тебе, како што ноќта е одвоена од денот и листот од дрвото.

Ако Те погледнам и Те наречам господар, ќе бидам како камен меѓу камења, како камила меѓу камили.

Но, ако ја отворам устата и шепнам Татко, или љубовта го зазема местото на стравот, или се чини дека земјата се крева и го допира небото. И јас одам со тебе,Те чувствувам како сопатник во убавините на овој свет и ја споделувам Твојата слава, Твојата моќ.

Нашиот Татко! Ти си Таткото на сите нас. Ако те нареков Татко мој, ќе те намалев и Тебе и мене.

Нашиот Татко! Не се грижиш само за мене, човек, туку за целиот свет.  Твојата цел е Твоето царство, а не индивидуален човек. Моето его те повикува мојот Татко. Мојата љубов ти вика: Оче наш!

Во името на сите луѓе, браќа мои, се молам и велам: Оче наш!

Во името на сите суштества што ме опкружуваат и со кои си ме создал, се молам: Оче наш!

Ти се молам, Татко на вселената, се молам само за едно: Наскоро нека осамне голем ден кога сите луѓе, живите и мртвите, во хармонија, заедно со ангелите и ѕвездите, ѕверовите и сите суштества ќе те нарекуваат со твоето вистинско име: Оче наш!, Оче наш!

Свети Николај Велимировиќ 

П.С .: Одличен текст од еден современ Светител.

Душата на овој Светител на нашето Православие вибрира од љубов кон Создателот и нè „заведува“  по блажени патишта да го следиме, да го имитираме.

Оче наш покажувач на почеток, Татко наш покажувач не дозволувај да се случи и ние да го изгубиме патот, Татко наш покажувач кон големиот крај,  крајот на секој од нас кога и да е, кога и да се случи нека биде со нашиот Отец.