Тажна поучна приказна (8-те лаги на една мајка)

  Тажна поучна приказна (8-те лаги на една мајка)

Мајка ми не секогаш ја кажуваше вистината. Таа ме излажа осум пати во важни моменти од мојот живот. Приказната започнува со моето раѓање. Роден сум како син единец во многу сиромашно семејство. Сиромашни до тој степен што немавме доволно храна, а камоли нешто повеќе. Во ретки прилики, би се случило да имаме компири во куќата. Мајка ми подготвуваше скромен оброк и секогаш ми ја доставаше нејзиниот дел во мојата чинија велејќи: „Јади сине, јас не сум гладна“. - Тоа беше нејзината прва лага.

Кога бев малку постар, мајка ми, откако ќе ги завршеше домашните работи, одеше на реката под куќата, со надеж дека ќе фати некоја риба за да јадам здрава храна и да се развивам како секое друго дете. Во една прилика дури успеала да улови две риби. Таа се втурна во куќата и ги подготви двете риби и ги стави пред мене. Јадев риба малку по малку, а мајка ми го јадеше она што остана на коските. Гледајќи го тоа, срцето ми затрепери и ја ставив другата риба пред мајка ми, а таа ми ја врати велејќи: „Синко, јади и оваа другата, бидејќи знаеш дека не сакам риба“. -Тоа беше нејзината втора лага.

Помина времето и дојде денот на моето заминување на училиште. Бидејќи немавме доволно пари за да се школувам мајка ми отиде во продавница за облека и склучи договор со сопственикот да продава облека во куќите на угледни и богати луѓе. Една студена и дождлива ноќ, мајката остана подолго на работа. Чекајќи ја дома, се загрижив и излегов да ја барам. Ја видов како носи торба со облека и тропа по вратите од туѓите куќи. Ја викам: „Мамо, ајде. Одиме дома, доцна е и студено. Можете да продолжиш утре наутро!“ Таа се насмевна и рече: „Синко, не сум уморна“. – Ова беше нејзина трета лага.

Дојде денот на училишните испити. Иако беше многу топло, мајка ми отиде со мене на училиште. Сонцето ја гореше земјата, а површината на песокот трепереше од топлина. Јас влегов во училиштето, а таа остана во училишниот двор. Кога завршија испитите, го напуштив училиштето, а таа ме пречека во топла мајчинска прегратка исполнета со љубов и благодат. Во раката држеше ладен и свеж сок што ми го купи. Кога почнав да го пијам, се свртев и ја погледнав: по нејзиното чело течеа зрнца пот. И го подадов сокот и и реков: „Мајко, пиј“, а таа рече: „Синко, само пиј“. Не сум жедна“. – Ова беше нејзина четврта лага.

По смртта на татко ми, мајка ми живееше тежок живот како вдовица. Таа ја презеде целата одговорност за водење на куќата, едноставно - таа мораше да се грижи за сè. Животот стана потежок и често гладувавме. До нашата куќа живееше вујко ми, инаку многу добар човек. Често ни испраќаше храна за да не бидеме гладни. Кога соседите видоа дека нашата состојба стана неподнослива, ја советуваа мајка ми, која беше уште млада, да се омажи за човек кој ќе ни помогне. Меѓутоа, мајка ми го отфрли овој совет велејќи: „Јас немам потреба од љубов“. – Ова беше нејзината 5-та лага.

По завршувањето на факултетот, добив добро платена работа во една компанија и решив да се грижам за куќата. Бидејќи здравјето на мајка ми се влоши, таа повеќе не можела да продава облека од врата до врата, па почнала да продава зеленчук на пазарите. Кога одби да престане да работи, јас издвоив дел од мојата плата и и дадов, а таа одби да ја земе велејќи: „Чувај си ги парите синко, јас имам доволно за себе“. – Ова беше нејзина 6-та лага.

И покрај тоа што се вработив, продолжив со образованието и набрзо магистрирав. Постигнав успех и ми се зголемија приходите. Една компанија ми понуди добра работа во нивното седиште во Германија. Бев среќен и почнав да сонувам за нов среќен живот. Откако отпатував и ја решив мојата состојба, ѝ се јавив на мајка ми и ја поканив да живее со мене. Таа не сакаше да ме вознемирува и ми рече: „Сине, не научив да живеам удобно“. – Ова беше нејзина 7-ма лага.

Како што минуваше времето, мајка ми се повеќе старееше и набрзо се разболе од малигнен рак. Во тие тешки моменти некој мораше да и помага. Што можев да направам кога имаше многу држави меѓу мене и мојата сакана мајка? Оставив се и се вратив дома. Ја најдов мајка ми во кревет. Кога ме виде, се обиде да се насмее. Срцето ми се кршеше затоа што беше исцрпена и слаба. Веќе не беше мајка ми што ја познавав…. Почнаа да ми течат солзи по образите, но и тогаш таа се обиде да ме утеши велејќи: „Сине, не плачи, не чувствувам болка“. – Ова беше нејзината 8-ма и последна лага.

Откако го кажа ова, таа ги затвори очите и повеќе не ги отвори. На секој што ужива во дарот на живи родители, му велам: „Чувајте го овој подарок пред да жалите за неговата загуба“.

На секој што ја изгубил својата сакана мајка, му велам: „Сети се...“

Преземен текст.