Мораме да се радуваме на покајанието на човекот, а не да се радуваме на неговиот пад, на неговиот грев

 Мораме да се радуваме на покајанието на човекот, а не да се радуваме на неговиот пад, на неговиот грев. Евангелието нè учи дека на небото има голема радост поради еден грешник кој се кае. Небото внимателно гледа во земјата и го забележува на земјата она што му е интересно. Изградивме мост, на пример, преку река или преку море. Ова е одлична работа воопшто, патем, ова не е лесна работа, ова е триумф на човечкиот гениј. Но, Рајот ќе молчи како одговор на изградбата на мостот, на сечењето на лентата и на автомобилите или возовите што трчаат преку мостот. Или, да речеме, пуштија нова линија на метро - добра работа, на луѓето ќе им биде полесно да стигнат дома и да работат. Но, небото може да молчи како одговор на овие човечки достигнувања. Но, некаде, одеднаш, некој плачеше за нивните гревови, клекна, извика кон Бога и рече едноставни зборови: „Прости ми, Боже! Биди милостив кон мене, грешникот. Господи, помилуј ме - се срамам и се плашам , и во болка, и во лошо, прости ми и исцели ме - исцели  ја душата, на оние што ти згрешија!“ Нема да се прикажува на телевизија, нема да се пишува за тоа во весниците, воопшто нема да биде вести, ќе помине покрај јавната свест. Но, во тоа време целиот ангелски свет ќе трепери од радост бидејќи една личност на земјата почнала да се кае - ангелскиот свет се радува на еден единствен грешник кој се кае. Ова е забележливо за ангелскиот свет, и не е без интерес за него - згора на тоа, ова е главниот предмет на интерес на ангелите. Јас и ти, драги браќа и сестри, треба да го правиме истото.

Протоереј Андреј Ткачев