Славата на луѓето те лишува од славата Божја

 Славата на луѓето те лишува од славата Божја

Славата на луѓето те лишува од славата Божја. Не се засладувај со честа на овој свет, да не те огорчи ненадејно и неочекувано срамот на овој свет. Зашто, на оваа земја, славата обично е проследена со срам. По блаженството доаѓа мизеријата, по радоста доаѓа тагата, по радоста доаѓа болката, по животот доаѓа смртта. Сè се менува, сè доаѓа и заминува, освен вечниот Бог и Неговата вечна слава.

Евреите го почитуваа и го примија Господа за цар, „по гранки и листови“. И по некое време Го обесчестија, го исмејуваа, рапуваа... Прво клекнаа пред Него и Му се поклонија. И тогаш Го фатија и Го одведоа до Крстот. Еден ден тие навиваа „Осана, благословен е оној што доаѓа во името Господово! А другиот беа во делириум „Распни го!“ Тоа се луѓето. И ова е славата на земјата.

Кога си просперитетен, луѓето те почитуваат и слават. Кога сте несреќни, тие ве напуштаат и се оддалечуваат од вас. Кога сите го почитувале и му се восхитувале на Господа, апостолите биле покрај Него. Меѓутоа, во времето на Неговата страст, тие Го напуштија и побегнаа од Него.

Колку е поголема славата, толку е поголем стравот. Оние кои се искачуваат по опасните ценовни планински врвови, ризикуваат повеќе од оние кои самоуверено газат по мазните рамнини на безсреброто. Висините на честа ги наследуваат коритата на срамот и срамот, или овде од луѓе или таму од демони. „Како што се прослави..., дајте ѝ маки и тагување“, наредува ангелот на Откровението за замислениот Вавилон (Отк. 18:7).

Затоа, колку повеќе сте почестени, толку повеќе сметатје се себеси за недостојни за чест и цврсто чувајте го во своето срце ставот на понизувањето. Сети се на смртта што е еднаква на сите нив, богати и сиромашни, господари и поданици, славни и нечесни, мудри и младенци, храбри и слаби. Сите беа затворени во мала гробница.

Свети Димитриј Ростовски