Треба да најдеме време за тишина
Сите ние денес - монаси и лаици, без разлика дали сме слободни или во брак - имаме еден голем проблем: немир. Не можеме да најдеме мир и тишина во нашите души. Сите сме оптоварени со многу грижи. Како што се развиваат новите технологии, количината на грижи и проблеми се зголемува, иако се чини дека треба да биде обратно... Зошто е тоа така? Всушност, човекот наоѓа мир само во Вистината. Технологијата не може да му даде одмор на човекот, бидејќи само му го олеснува животот на телото. Но, човекот не е само тело: тој има и тело и душа.
Затоа треба да најдеме начин да го одмориме и телото и душата. Во Црквата постои парадокс: кога телото ќе се измори од љубов кон Христос или љубов кон ближниот – сиромашните или болните, оние на кои им е потребна помош – тогаш, и покрај физичкиот замор, во душата се населува чудесен мир. Таквиот човек наоѓа мир во својата душа. И тој мир се пренесува од душата во телото, давајќи ѝ нова сила за нови дела. Ова чувство им беше прекрасно познато на сите Свети: мир, спокојство, благодат и голема радост. Но, за да постигнеме духовен мир, мора да вложиме напор. Потребен е напор за да се добие Божествената благодат. Мора да сакаме да извршуваме подвизи заради Бога и за доброто на другите...
Треба да најдеме време да живееме во тишина. Секако, не можеме да бидеме во пустината дваесет и четири часа на ден, како што беше Свети Антониј Велики, но би било добро барем да бидеме во тишина неколку минути, особено ноќе. Не ја поминувајте целата ноќ на телефон или во кревет. Посвети дел од ноќта на будност, лиши се од сон, и тогаш ќе ја пронајдеш виталноста на духот; ќе ти се разјасни умот. И така ќе бидеме барем малку како Свети Антониј Велики, Свети Јован Претеча, Пророк Мојсеј и Пророк Илија. Самиот Христос и Пресвета Богородица ќе ни помогнат, исто како што им помогнаа на сите претходно споменати Светители. Што им е заедничко на сите Свети? Сите тие имаа иста желба: да се здобијат со Божествена енергија – благодатта на Светиот Дух.
Светото молчење, одвојувањето од светот, молитвата и постот не беа за нив цел сама по себе, туку средство за постигнување на целта. Тие не беа исклучиво врзани за молитва и пост. Истото важи и за читањето на Псалтирот. Тоа не е цел, туку средство. И која е нашата крајна цел? Нашата цел е да постигнеме чистота на срцето: Создај чисто срце во мене, Боже, и дух вистински обнови во мене (Пс. 50:10)…
Нека ни ја даде Бог оваа добра и возвишена цел. И за да имаме толку големи цели, ни требаат големи модели на улоги. Ве молам, задолжително прочитајте ги житијата на Светите ако сакате да живеете духовен живот, за да може во вашето срце да се роди желба за Света тишина, желба за одвојување од светот, желба за молитва, желба за светост. Инаку, ќе остариме и ќе наследиме не светост, туку расипаност...
Апелирам до оние што живеат во градовите: Дали сакате да бидете модерни и да ја следите модата? Излезете од градовите. Најдете мирно село каде што можете да се одморите од градската врева. Но, не ја носете градската врева со вас на село, во спротивно нејзиниот мир ќе биде нарушен. Во природата, надвор од градот, можеме да уживаме во мир и тишина, особено ноќе. Кога доаѓам во Еврика, успевам да зграпчам по неколку часа тишина секој ден, и покрај моите епископски должности.
Искористете ги овие часови на тишина како што треба, за проучување на Светото Писмо, за молитва и за заедништво со Пресветата Троица, Мајката Божја и Светиите. И имајте пример во личностите на светиите.
Често се сеќавам на Свети Јаков од Евија. Малкумина знаат од кој светец го зел својот пример во сè. Тие мислат дека тоа бил Свети Давид од Евија. Но, всушност, не. Тој го имитирал Свети Даниел Столпник. Една година на Велигден тој едвај јадеше нешто, па го опоменав. Тој одговори: Што мислите дека јадел Свети Даниел додека стоел на столбот? Секако, тој не беше качувач на кули, но искрено сакаше да биде еден од нив. И сега, за неговите напори и имитирање на овој Светец, Господ го прослави меѓу светците, како Свети Даниел.
Затоа повторувам: имајте одлични примери за углед и одвојте време за тишина. Тишината има свој глас и поттикнува духовна работа. Читај го Псалтирот, зашто во него ќе најдеш извор на радост и извор на солзи што го чистат твоето срце.
Неодамна, кај мене дојде една жена која навистина го сака Псалтирот и ги чита псалмите секој ден. Што ми кажа таа? На почетокот не разбирав многу. Имаше многу зборови чие значење не го знаев. Но, кога ќе завршам со читање, чувствувам поголема радост од кога било. Од каде доаѓа оваа радост во моето срце? Јас одговорив: Таа радост доаѓа од просветлувањето на Светиот Дух.
Каков и да е вашиот живот - манастирски или семеен - имајте светли примери пред вас и сигурно ќе имате корист. И ќе имате што да им пренесете на вашите деца и внуци.
Митрополит Морфујски (Масур) Неофит