Радосно е да се чувствува дека помеѓу луѓето нема и неможе да има непријатели...

 

Радосно е да се чувствува дека помеѓу луѓето нема и неможе да има непријатели, а има само несреќни браќа кои се достојни за сожалување и помош дури и тогаш кога тие, заради недоразбирање, стануваат наши непријатели и војуваат против нас. Тие не разбираат дека непријателот се наоѓа во нас самите и дека најпрвин треба него да го избркаме од себеси, а потоа и на другите да им помагаме да го сторат истото. Ние имаме еден општ непријател – тоа е ѓаволот и неговите зли духови, а човекот, колку и да паднал ниско, никогаш не ги губи барем неколкуте искри на светлина и добрина кои што можат да бидат раздувани во силен пламен. А ние немаме никаква добивка од војувањето со луѓето, дури ако тие постојано би ни задавале различни удари и клевети... Да се војува со луѓето – тоа значи да се застане на нивната лажна позиција. Дури и во случај на успех таа војна ништо не би ни дала, а би не оддалечила на долго од нашата задача.

 Свештено исповедник Роман (Медвед)