Бев трпелив со клеветата...

 Бев трпелив со клеветата…

 Света Теодора Александријска е пример за личност која претрпела искушенија и го завршила својот живот во неправда, клевети и болка и Бог ја оправда откако таа заспала.  Оваа Светителка, додека против неа беше наместена огромна клевета, тивко ја поднесуваше сета оваа неправда без да се обиде да ја докаже својата невиност.  

 Совршената работа и беше тишината што ја одржуваше.  Се бореше не само да не зборува, зашто сигурно е голема борба да се оправда и да не се зборува.  Друг потежок подвиг беше нејзината борба да не мрази и да им се одмазди на оние кои ја клеветеле и на оние кои верувале во клеветата.

 А најголемата работа беше нејзината борба да ги сака оние што ја обвинуваа.  Самиот Христос ни рече да не ги мразиме своите непријатели, туку да ги сакаме своите непријатели.  Така, преку таквата борба, човекот учи да се понизува и да го гледа другиот со љубов, дури и ако го наклеветил.

 Друг пример за справување со клеветата со смирение и трпение е Свети Нектариј Егински.  Не го гледај сега додека му се поклонуваме.  Во негово време го имаше името на корумпираниот, неморалниот.  Тој беше протеран од Александриската патријаршија под обвинение за неморал.  Доаѓајќи во Грција, тој излезе да проповеда и народот го бодреше.  Сега,како старец, отиде во Егина, го изградил манастирот и тогаш отишол Атинскиот Архиепископ и му кажал илјада зборови, дека направил неморал, а претрпел и големо понижување од обвинителот.

 Тие дошле до точка да ја извадат водата од бунарот за наводно да ги најдат деца што ги раѓале монахињите и ги фрлале таму.  Сето тоа старецот го трпеше без да зборува додека не заспа.

 Се разбира, штом се упокои, почнаа чудата и тој стана овој голем Светител на нашата Црква.  Се запрашала една монахиња и рекла, што направил за да стане толку голем Светител, бидејќи не бил ниту голем подвижник, ниту испосник, ниту маченик.  Тогаш и се јави Светителот и ѝ рече: Навистина си во право, јас не правев големи подвизи ниту бев маченик, туку ги трпев сите клевети, затоа Господ ми ја даде оваа благодат.

Навистина, кога човекот ќе покаже доверба во Бога, тогаш во неговата душа доаѓа рамнотежа и тој поминува низ овие ситуации.  Се разбира, природно е нашата душа да тагува кога неправедно не обвинуваат, но противтежата е Христос.

 Ако човекот во својот живот се сеќава на зборовите Христови: „Блажени се прогонетите…“  тогаш тешкотијата се олеснува, горчината се засладува и човекот наоѓа сила да се подигне.

 Напротив, ако личноста која е прогонувана, лаже и клевети против него не ги сврти своите надежи кон Бога, тогаш може да дојде до крајните точки.

 Многу луѓе, кога ќе им се нанесе неправда, чувствуваат гнев и нивната душа може да биде доведена или до очај или до излив кон другиот.  Противотров на двете, колку и да се оправдани и хумани, е Христос.

 Сè ќе биде разјаснето и решено во Царството Божјо, бидејќи Христос ја знае вистината како и она што е во душата на секој човек.

 Значи, пред сите овие искушенија, она што го теши човекот е присуството и љубовта кон Бога, без разлика дали некој е лажно обвинет или праведно страда.

 Ако духовно и трпеливо се соочи со тоа, тогаш ќе добие голема корист, која ќе има вечни димензии.

 Митрополит Лимасолски Атанасиј