Бог е единствениот владетел на луѓето - Поука од Навуходоносор...

 

Бог е единствениот владетел на луѓето - Поука од Навуходоносор

 Слушнете ја оваа приказна и раскажете им ја на вашите деца и на оние што ги сакате и посакајте им се најдобро. Царот Навуходоносор го изградил големиот град Вавилон.  Тој го украсил овој град со многу висечки градини и високи кули.  Тој го направи овој град главен град на својата држава.  Овој град беше толку убав што ниту еден друг град на светот не можеше да се спореди со него.

 Еден ден, додека кралот Навуходоносор одел во една од своите кули, погледнал надолу кон Вавилон и полн со гордост извикал: Ова е Вавилон, големиот, што го изградив со мојата голема моќ за да стане мој престол.  царството, славата на моето величество?  (Данаиел 4, 29).  Царот ги кажа овие зборови, а потоа не се сети на Бога, Создателот.  Заборавил да му се заблагодари за помошта.  Тој не се понизи пред Бога - должност на сите владетели - напротив, се воздигна како да е самиот Бог, како да е цар над царевите.

 Браќа мои, што се случи потоа?  Откако устата на царот ги кажа овие горди зборови, од небото се слушна глас: Царе Навуходоносор, ти зборувам, знај дека отсега ќе го изгубиш своето царство.  Отсега ќе живееш сам и прогонет.  Ќе живеш во друштво на дивите животни и ќе се храниш како вол со растенија.  Вашата казна ќе трае седум години.  Така ќе разбереш дека Бог е единствениот владетел над луѓето, Тој управува со царството на луѓето и Тој одлучува кому ќе му даде власт да владее.

 Што се случи потоа е навистина тешко да се каже.  Гордиот цар полудел и побегнал во планините.  Таму живеел како ѕвер, во друштво на диви животни.  Седум години се хранел како вол со растенија.  Целото тело му беше покриено со влакна, а на прстите имаше канџи како птичји канџи.

 Дури кога поминаа седум години, тој дојде при себе и, изменет, се поклони на Бога и на Неговата големина.  Оттогаш до неговата смрт, тој владееше сега покајнички, како вистински Божји слуга.

 Може да се каже дека оваа приказна е многу стара и нема никаква врска со вас.  Се прашувате како оваа приказна, која се случила пред две и пол илјади години, може да важи и за нас?

 Браќа мои, сите ќе умреме еден ден и морам да ви ја кажам вистината.

 Во право си, оваа приказна се случи многу одамна, пред две и пол илјади години, во далечниот град Вавилон.  Но оваа приказна се повторува денес во Европа, во Европа крстена во името на Христос!  Навистина е тажно!

Луѓето денес добија голема моќ.  Тие се горди на делата што ги изградиле со свои раце.  Тие се горди на своите градови, нивните патишта, нивните возови, нивните бродови, нивните возила, нивните електрични машини.  Но, тие се ставија над Севишниот Бог и почнаа, наместо Бога, да се поклонуваат себеси и својата култура.

 Браќа мои, новите Навуходоносори го тргнаа Бога од Неговиот престол.  Но, нивната казна е иста како казната на Навуходоносор.

 Господ ги натера да го изгубат умот и да полудат.

 Тие се поделија во ривалски табори и се свртеа еден против друг.  Тие пролеаја многу крв и направија безброј гревови.  Бог ги казни да живеат во мрачната џунгла во друштво на ѕверови, бидејќи тие престанаа да го сметаат за свој Творец, бидејќи тврдеа дека потекнуваат од расата на животните, мајмуните.

 До кога ќе ги казнуваш, Господи?

 Сè додека не се понизат и не сфатат, како кралот Навуходоносор, дека Бог е единствениот владетел на луѓето и дека Тој одлучува кому ќе му се даде моќ да владее.  Браќа мои, овие нови жители на Вавилон не полудеа нас и не оддалечија од Христа.

 Прашањето за нас е: дали ќе го следиме Христовиот пат или ќе се однесуваме како новите Вавилонци?  Ќе избереме европска култура или Бог?

 Ајде внимателно да избереме и да размислиме што ни се случило досега.  Да не ги правиме истите грешки.

 Слава на Бога во вечни векови. 

 Амин

Свети Николај Велимировиќ