Бог не ги напушта своите верни деца...

 

Бог не ги напушта своите верни деца...

 Неверојатна кратка приказна која вреди да се прочита.

 Зимата беше тешка.  Многу снег, а студот беше многу голем.  Повеќето куќи беа замрзнати поради недостиг од дрва и оган и тоа го доживеав како дете.

 Во куќата зборуваме за големата болест.  Од една страна дизентерија, од друга тифус.

 Расфрлани млади останаа само старци.

 Едно утро дедото и вели на бабата:

 - Ќе одам да насечам дрва од спротивната шума.

 - Каде ќе одиш му вели бабата на старецот?  Шумата е на два часа одење ти додека отидеш три часа ќе ти треба.  А колку дрва можеш да носиш старче?  Тогаш и Бугарите ќе те фатат.. Каде одиш?

 -Ќе одам.

 Тој ја кажа својата молитва,го направи Крстот и замина.

 Беше поминато пладне, се приближуваше ноќта, три или четири часот беше, а од старецот немаше ниту трага ниту глас.

 Бабата излегуваше одвреме-навреме и гледаше низ полето.  По некое време, соседот помина со дрво на грб.

 - Доаѓа дедо Милош, и вели.  Многу му помогнал еден странец.

 Конечно бабата го видела дедото заедно со непознатиот како со јажиња влечат две големи дрвја.  Како беа исечени?  Најверојатно некој странец му ги пресекол.

 Дојдоа, ги ставија таму пред дворот, бабата ги пречека и ги покани внатре. Исече една гранка да го запали шпоретот, за да се стоплат странецот и дедото.  Дедо влезе, седна на стол и рече:

 - Ајде, жено, направи топол чај и донеси леб.

 - Чекај, му вели, додека не дојде странецот.

 - Кој странец?

 - Па тој што ги влечеше дрвјата со тебе.

 - Ниту еден странец не беше со мене.  Сам ги влечев дрвјата.

 - Секако дека не, му вели таа. Те видел и соседот.  Па дури и ти ги сечел дрвја. Јас ве видов како заедно ги влечете дрвјата. И го сретнав надвор во дворот.

  Што велиш жено?  Бев сам.

 И стоеше малку.  Одеднаш лицето му светна и извика:

 - Ангел би бил тоа жено!  Тој би бил ангел!  Затоа толку брзо ги завршив и паднаа.  Тој би бил Ангел!  Фала на Бога!  Фала на Бога!  Фала на Бога!  Ајде сега жено, да направиме сто метании за да Му угодиме на Бога.

 Ова се живи приказни за вистинските Православни Христијани.  Тоа беше приказната.  Приказни полни со вера!  И љубов, и принос и жртва, но и светиот план на нашиот Свет Бог.

 Мои христијани, Бог не ги напушта своите верни деца.  Тој им помага на различни начини.  Секој ден им помага со необјасниви чуда.  Некогаш отворено, а некогаш тајно.

 И каде ќе го најдеме Христос?  Каде ќе Го најдеме? Се разбира во Црквата!

 Во Православната вера, во Литургијата и во Светата Причест, во Светото Писмо и во Светото Предание.

 Во Светата исповед и другите Свети Тајни.

 Во молитва, во Евангелските заповеди, во милост, во љубов кон непријателите, во мирна совест, во мирно срце.

 Да, Христа ќе го најдеме во нашите срца, бидејќи Царството Божјо е во нас.

 Мои христијани, доаѓа Божиќ.  Сите да бараме да го најдеме Христос, бидејќи без Христа не може да се слави ниту Божиќ, ниту Велигден, ниту кој било друг празник.

 Значи, не за модерен Божиќ без Христос!  Но да, за Божиќ, Православен, со чисти срца, со солзи радосници и покајание, со Литургија и Света Причест, со молитва на усните, со пофалби во срцето.

 отец Стефанос Анагностопулос