Зошто не јадеме месо за време на постот?
Зошто не јадеме месо за време на постот?
Еднаш во манастирот на Пресвета Богородица, на денот на празникот, бевме на ручек, и отците и браќата, како и неколкумина мирјани.
Меѓу лаиците имаше и едно дете, колку што се сеќавам, од основно училиште.
– Старче, би сакал да поставам прашање, рече малиот ученик.
- Да те слушам, чедо мое, одговори старецот без да ги презира неговите години.
– Црквата одредила за време на постот да јадеме некои јадења, а други да не. Тогаш, зошто ги подредил на овој начин?
Зошто не ставил сосема спротивен распоред и, кога постиме зошто не јадеме месо?
Отците почнаа да се насмевнуваат, со навистина оригиналното прашање: Зошто месото да не биде посно, а гравот зачинет?
– Немој да се смеете, сериозно ги посоветува Старецот: Прашањето е многу вредно.
- Слушај, дете мое. Ако претпоставиме дека така одлучиле Отците, тогаш сите ние би биле трајно „информирани“ и никогаш не „распуштени“. И веднаш почна да анализира зошто црквата ги дефинирала вака, а не обратно.
Со аргументи објасни зошто за време на постот треба да ја земаме наједноставната, а не највкусната храна.
Потоа спомна неколку аргументи со кои постот го поврзува со духовното искачување на човекот и со интелектуалниот напредок преку учењето.
- Многу добра храна, заклучи тој, не помага ниту во духовниот живот, ниту во читањето.
– Полниот стомак со исцрпувачка храна не му дозволува на умот да ги искористи сите свои моќи и способности.
Прејадувањето ја слабее нашата волја.
Тогаш покажуваме намален отпор на искушенијата на пијалок, тутун, задоволства, грев и секакви расипаности.
Така дискусијата достигна голема длабочина и со неколку проширувања!
Постот физички и психички, е клучен елемент на човековиот напредок. Секако, едноставната диета значително и помага на оваа вежба.
Овде подвлекуваме дека постот не е цел сама по себе, туку средство и метод за воздигнување и напредок на човекот, кој истовремено е двоен состав, односно физички и духовен.
Comments
Post a Comment
Напиши коментар