Мир среде бомбите!...

 

Мир среде бомбите!

 - Отец, немој да одиш утре Литургија.  Многу е опасно!

 - Тишина, тишина...

 - Старче, ве молиме!  Ситуацијата се влоши.  Секојдневно околу нас паѓаат бомби.  Се плашиме да излеземе од дома.  Ние се грижиме и за вас.

 Отец Јероним немирно ги слушаше луѓето кои во последниве денови вознемирено пристигнуваа на Симонопетрискиот Метох на Христовото Вознесение во Атика.

 Сакале да го заштитат, но и да се засолнат.

 - Замолчете, молчете... им рече и тивко се помоли со молитвата на Чесниот Крст и на Пресветата Богородица.  Тој длабоко верувал во силата на Христос и поради тоа никогаш не го изгубил мирот. Манастирот е во центарот на завојуваните фракции.

 Англиски бродови од Пиреја ја бомбардираат областа. Светата Литургија ја водел отец Јероним.  Му било кажано да ја затвори Црквата од безбедносни причини.

 Тој не прифати.  Сакаше да остане доследен на својата должност.

 Надвор од Храмот паѓаат гранати и проектили.

  Во одреден момент имаше страшна експлозија.  Потоа уште една и друга.

 Камењата и малтерот од Црквата почнаа да паѓаат. Народот е преплашен и бара начин да избега и да се спаси.

 - Не мрдајте!

 Сите тие беа заковани од гласот на преподобниот старец.  Неговото мирољубиво лице светеше од Прекрасните Двери.

 - Гарантирам дека нема ништо да ни се случи!  Наскоро ќе дојде време за Причест.  Сите ќе дојдете и потоа тивко ќе се вратите во вашиот дом.

   Навистина, тој ден сите се Причестија и, како што признава еден очевидец, „заминаа во своите домови без трошка прашина и покрај тоа што околу нив имаше купишта насобран шут“.

 А штетата направена на Храмот била санирана за само петнаесет дена.

 Многумина работеа како пчели, помагаа со пари но и со лична работа и Храмот стана поубав од порано!

 Свети Јероним Симонопетриски