Ликот на среброљубителот

 Ликот на среброљубителот

 Среброљубецот е најнесреќниот човек, зашто неговата душа трпи непоправливо и трпи страшни маки.  Тој е жеден за злато, додека од неговите богатства тече златна река, а тој умира од жед.  Страда како Тантал, кој не може да ја задоволи жедта пиејќи од реката што тече околу него и да ги намокри запалените усни.  Стравот на љубителот на среброто од губење на богатството му ја тресе душата, додека неговото срце страда од збунетост.  Тој не сака никого, затоа што го сака своето богатство.  Каде што е неговото богатство, таму е и неговото срце.  Тој е свој Бог и во срцето подигна златен идол, на кој му принесува поклонение и жртва.

 Тој беше единствениот на кој му веруваше и ги полагаше своите надежи на него.  Целата своја среќа ја засновал на обожување на своето богатство и затоа смета дека е задоволство и уживање да се чува и да се грижи за него.  Умот му се помрачи, срцето му потона, а душата му беше опустошена.  Секое добро што го стекнал во душата исчезнало или целосно исчезнало.  Негрижлив е, нечувствителен на туѓата болка, безмилосен, страдањата на ближниот не го допираат неговото бесчувствително срце, несреќата на браќата не го допира, никого не жали, не се смилува на кој било, тој не страда со никого. Ако луѓето гладува,тој неговите магацини нема да ги отвори.  Тој ја смета туѓата несреќа како можност за зголемување на сопственото богатство.  Лесен и ненаситен, среброљубивиот ја искористува туѓата несреќа и ѝ се радува повеќе од плодноста на земјата и благосостојбата на ближниот.  Подигнува куќа до куќа и спојува поле до нива, за да земе се од соседот и додека целосно не го избрка.  Љубителот на среброто станува опседнат, затоа што љубовта кон парите му го зафатила умот, и го презира стекнатото и не се грижи за тоа, додека копнее и копнее по она што сè уште не е негово.

Свети Василиј Велики за среброљубецот вели: Ништо не му е доволно и тоа е погубно од огнот што проголтува сè околу себе.  Љубителот на среброто не знае да ужива во собраното, туку гледа како да стекне уште повеќе.  Тоа носи несоница, грижи и немир.  И колку повеќе се зголемува богатството, толку повеќе се множат животните грижи.

 Среброљубителот нема пријатели, нема роднини, нема човечка соработка и сите го презираат.

 Среброљубителот не е слободен, зашто среброљубието му ја освои душата.

 Среброљубителот, дури и кога ги има сите причини да биде среќен, го поминува својот живот без радост, затоа што нема никој што ќе биде среќен за него.

 За среброљубието Свети Јован Златоуст вели: „Да бегаме од среброљубието,тоа е коренот на гревот“. Апостол Павле, поточно Христос преку Апостол Павле рекол: „Вакво зло не е од парите или, поточно, од злобното самоволие на оние кои не знаат да го користат?  Затоа, пуштете ја љубовта кон парите, и војната ќе престане, борбата ќе престане, омразата ќе исчезне, раздорот и желбата за расправија ќе исчезнат.  Како џелатите и волците, таквите луѓе треба да се избркаат од светот, бидејќи како што кога бесните ветришта дуваат во мирно море, превртете го и праќајте го песокот од длабочините нагоре во бранови, така оние кои сакаат пари свртуваат сè наопаку.  Среќниот човек не знае ништо.  И зошто велам мило?  Тој дури ни самиот Бог не го познава, затоа што го заборави во канџите на таа желба“.

 Несреќа и страдање!

 Свети Нектариј Егински