НИЕ СМЕ ЕДИНСТВЕНИТЕ АРХИТЕКТИ НА НАШАТА ИДНИНА...

 

НИЕ СМЕ ЕДИНСТВЕНИТЕ АРХИТЕКТИ НА НАШАТА ИДНИНА

 Зборовите на Светите старци на Црквата секогаш длабоко нè допираат во душата и нè повикуваат на бдение и духовен подвиг.  Исто така, ни помага да ја видиме и сочувствуваме со нашата состојба и во исто време да го посакуваме нашето исцелување.

 Нашиот живот зависи од начинот на размислување што го негуваме.  Ако нашите мисли се мирни и ако имаат благост и добрина, тогаш таков е и нашиот живот.  Ако нашето внимание е насочено кон условите на нашиот живот, тогаш сме зафатени во вител од помисли и не можеме да имаме ниту мир ниту спокојство. Сè, добро или лошо, доаѓа од нашите помисли.  Нашите помисли стануваат реалност... Ние влијаеме со нашите помисли

 најмногу на останатите.  Можеме да бидеме многу добри или многу лоши, во зависност од видот на мислите и желбите што ги имаме.  Ако нашите мисли се добри, мирни и тивки, целосно насочени кон доброто, тогаш ние самите влијаеме и зрачиме со мир околу нас - во нашето семејство, во целата наша земја, насекаде... Меѓутоа, кога негуваме негативни мисли, тоа е големо зло.

 Кога има зло во нас, го зрачиме на нашето семејство и каде и да одиме на друго место.  Значи, гледате дека можеме да бидеме многу добри или многу лоши.  Ако е така, дефинитивно е подобро да изберете добри помисли!  Поразителните помисли го уништуваат внатрешниот мир и веќе немаме мир во себе.

Нашата почетна точка е секогаш погрешна.  Наместо да почнеме од себе, ние секогаш сакаме прво да ги менуваме другите, а последно самите себе.  Секој да се промени самиот, ќе имавме мир наоколу!  Свети Јован Златоуст вели дека никој не може така да му наштети на човекот, како што самиот  си наштетува себеси, па ни самиот ѓавол.  Види;  Ние сме архитектите, единствените архитекти на нашата иднина. ... Лоши ни се помислите и затоа не добиваме добри резултати.  Мора да се промениме.  Секој од нас мора да се промени, но штета е што немаме примери да не водат, ниту во нашите семејства, ниту во нашето општество. Според тоа, гледате како стојат работите.  Кога имаме лоши помисли, стануваме лоши.  Можеби мислиме дека сме добри, но злото е во нас.  Немаме сила да му се спротивставиме.  А ние како христијани знаеме дека не треба ни да размислуваме за злото, а камоли да го правиме.

 Ние, сепак, имаме Божествена моќ, Божествен живот и Божествена енергија.  На денот на конечниот суд ќе нѐ прашаат како ја искористивме оваа Божествена сила, живот и енергија, што ни беше дадена: дали придонесовме за хармонијата на вселената или сме посеале дисхармонија? ...Господ е присутен насекаде и ништо не се случува без Негова волја или дозвола, ниту во овој живот, ниту во вечноста.  Кога ќе ја прифатиме оваа мисла, сè станува полесно.

Ако Бог ни дозволи да правиме сè како што сакаме и кога сакаме, тогаш тоа сигурно ќе доведе до уништување.  Човек не може ни да го замисли тоа би настанал хаос.  Бог нè потсетува на неговото присуство на различни начини.  Сепак, набргу го забораваме, особено кога работите ни одат добро.  Забораваме дека сме тука само на кратко и мислиме дека ќе бидеме засекогаш;  но кога ќе нè надминат неуспесите, ние викаме: Милостив, Господи!   Затоа мора да се обидеме да го промениме карактерот на подобро.

 ... Тивките и благородни мисли, полни со љубов и простување, се патот до мирот и спокојството. 

 Дали ни е заповедано да ги сакаме нашите непријатели и да се молиме за нив?  Не заради нив, туку заради нас!  Затоа што се додека некому му се лутиме и ја чуваме неговата навреда внатре, нема да имаме мир.

 Ако главата на семејството е оптоварена со грижи и стравови за иднината на семејството, никогаш нема да има мир.  Сите членови на семејството ќе ја почувствуваат неговата вознемиреност.  Ќе знаат дека нешто не е во ред, но нема да знаат точно што.  Потоа можете да видите колку нашите помисли влијаат на другите.  А недоразбирањата се случуваат во семејството поради нашите помисли. ... Ние копнееме по Бога во нашите срца, но Му се спротивставуваме со нашите помисли.  Нашето противење не може да му наштети на Бога, бидејќи Тој е Семоќен, но секако може да ни наштети на нас самите.  Нашите помисли, расположенија и молитви го отвораат патот кон нашите животи.

 Нашите помисли го одразуваат целиот наш живот.  Ако нашите мисли се тивки, мирни и полни со љубов, добрина и чистота, тогаш ќе имаме мир, бидејќи добрите помисли дозволуваат постоење на внатрешен мир, кој зрачи одвнатре.  Но, ако ги репродуцираме

 негативни помисли, тогаш нашиот внатрешен мир е нарушен.

 Помислите се всадуваат во нашите умови секој час и момент, од сите страни и правци.  Кога би можеле да ги видиме зраците на помислата, би виделе вистинска мрежа на помисли.  Секој од нас има „приемник“ во својот ум, ресивер многу попрецизен и покомплициран од соодветниот на радиото или телевизискиот приемник.  Колку е прекрасен човечкиот ум!  За жал, не го цениме.

Не знаеме да се соединиме со изворот на Животот и да чувствуваме радост.  Противникот постојано сади семе во нашите мисли.  На Свети Антониј му било дозволено да ги види мрежите на помислите околу себе и кога ги видел извикал: Господи, кој може да се спаси? И слушна глас што му вели: Само кротките и понизните по срце. Злите духови не можат да ги навредат оние кои имаат кротост и смирение во нивните срца, бидејќи тие се соединети со мир и тишина.  Немаат негативни помисли.  ... Вака треба да живееме, да ги проверуваме нашите помисли.  Не е добро да ја вртиме секоја помисла што ќе ни падне на ум, бидејќи ќе го изгубиме мирот.  Ако научиме да ги отфрламе таквите поднесоци, ќе бидеме мирни.  Нема да фантазираме, ниту да создаваме слики во нашите умови...

 Често веруваме дека злото е „таму надвор“.

 Меѓутоа, ако злото што се вгнезди во нас веќе не постоело, злото „таму надвор“ не би имало моќ да не допре.  Злото е во нас.  Сепак, не е злото одговорно.  Ние сме одговорни за тоа што дозволуваме да проникне во нашите срца и да го нарушуваме нашиот мир.  Тоа е како некој да ни се заканува или да се обидува да не убеди да направиме нешто лошо.  Оставете го да прави што сака - тоа е негова волја.  Нека ја работи својата работа, а ние нашата, а тоа е да го одржуваме нашиот внатрешен мир.

 Зборовите на Светиот старец Тадеј зборуваат директно во нашите срца и не доведуваат лице в лице со самите себе.  Навикнати сме или сакаме да чуваме лоши мисли за другите и самобендисани мисли за себе во нашите умови.  Злото се вгнездува во нас, но ние го откриваме со голема леснотија надвор од нас.  Ако не го препознаеме злото што постои во нас, со кое се поистоветуваме со голема удобност и задоволство, ако не станеме незадоволни од самите себе и не започнеме борба против злото - негативните мисли кои не обземаат, ниту мирот Христов доаѓа во нашата душа, ниту самиот Бог нема да може да ни помогне.  Бидејќи ние сме единствените одговорни за помислите што ги негуваме.

 Старец Тадеј Витовнички